huilen

loeskoene

14-10-2008 21:16

Waarom moet ik steeds weer huilen?
Het is tenslotte al 2 1/2 jaar geleden dat ik je heb moeten afstaan.
Ik heb een leuke baan,fijne collega's,lieve familie en vrienden en toch!!
Als ik thuis kom ben jij er niet,nooit meer!!!
nooit meer: Schoonheid ,ga maar zitten,het eten is klaar!
nooit meer jouw arm om me heen.
nooit meer een dikke vette kus.
nooit meer:heb ik vandaag al gezegd dat ik van je hou?
Ik kijk naar je foto,je lacht,maar ik moet huilen,sorry!
kon ik nog maar terug in de tijd!
ik zou willen dat mijn tranen ophielden!
anke

15-10-2008 07:02

Lieve Loes.
Je huilt omdat je verdriet hebt .
Tenslotte heeft er een behoorlijke ingrijpende verandering in je leven plaatsgevonden.
Verdriet kent geen tijd daardoor, zelfs al zou het vier jaar zijn , dan zijn er altijd nog momenten die je doen tranen , misschien dan door de mooie momenten die je samen had.
een dikke knuf voor jou en je weet he sterk zijn hoeft nu even niet.
liefs van Anke
Yvonne

16-10-2008 02:43

Je mist hem en daar kan niets op de wereld iets aan veranderen.
Het is niet meer als toen hij er was.
Hij was uniek voor jou.
Voor anderen is het ál 2,5 jaar geleden en misschien op de achtergrond geraakt, maar voor jou niet.
Het geeft alleen maar aan hoeveel je van hem hield.
Afleiding helpt wel, maar toch, het zit van binnen.
Des te harder je ertegen vecht, des te eenzamer voel je je in je verdriet.
Als hij was gebleven had je toch ook nog jaren van hem gehouden?
Dat is toch niet zomaar over als hij er niet meer is?
Laat het toe, het is niet vreemd.
veel liefs, Yvonne
anke

17-10-2008 16:08

tranen zijn de diamanten van je ziel .
he breed?
groet anke
loeskoene

17-10-2008 19:49

Als ik jullie lieve berichtjes lees,dan stromen ze weer,de tranen!!
Ik,de grote flinke meid,57 jaar oud!
Dank jullie wel voor jullie support!!
Liefs van Loes
Ingrid

18-10-2008 19:49

Lieve Loes
Ik lees al de hele tijd je stukjes.
Ik herken iedere letter,in de waarste zin van het woord.
Ben mijn grote liefde na 34 verloren,op 13.september j.l.
Wie maakt nou uit,waneer je wel of niet mag huilen,mopperen,verdrietig zijn,of wat dan ook.Jij hebt zoveel van je Lex gehouden,nou,ik denk,dat ik evenveel van mijn Jan heb gehouden en hij van mij.Ik mis hem verschikkelijk en kan me niet voorstellen,dat dat ooit minder word.Ben weer de hele middag op de begraafplaats geweest,maar als ik thuis kom,heb ik toch het gevoel,dat hij hier is en niet daar in die koude grond.Dat op en neer is zo moeilijk!
Veel lieve groetjes van Ingrid
loeskoene

18-10-2008 21:27

Lieve Ingrid,
Misschien is jouw Jan wel bij je thuis.
Zijn lichaam is weg,maar Jan niet!
In ieder geval is jullie huis,waar je samen lief en leed gedeeld hebt,een plaats waar je je beter voelt dan op de begraafplaats.
Alles is nog zo onwezelijk,het is ook nog zo kort geleden voor je.
Je bent nog op zoek,eigenlijk voel je je nergens fijn.
Maar Lieverd,geloof me, er komt opeens een dag dat je weer lacht.
Ik heb 1 jaar hier aan de tafel gezeten en deed niets,!
Ik zat te wachten tot Lex weer thuiskwam!!!
Tot op een dag ik mezelf heb toegesproken:
Dit kan niet langer zo!!!!!!
Onze grote Liefde's zouden diep bedroefd worden als ze ons zo zagen.
Probeer afleiding te zoeken op de manier die jij wil,ook al loop je honderd keer op een dag naar het kerkhof.
of misschien wil je er voorlopig wel niet meer heen!
Jij bepaalt hoe,en wat jij doet is goed!
Dat zou jouw Jan ook gezegd hebben.
Liefs van Loes
Ingrid

18-10-2008 22:03

Lieve Loes
Dank voor je lieve worden.Het is inderdaad allemaal nog veel te vers.
Ik vind het fijn,dat je gereageerd hebt. Dank je wel.
Tot gauw Liefs Ingrid
Ingrid

18-10-2008 22:16

Lieve Loes
Neem het me aub niet kwarlijk,dat ik mijn verdriet bij jou neerleg.
Maar ik zit zooooooo vol ervan.En ik herken me zelf zo in de gevoelens,die jij in het begin had en nog hebt.Wij houden zoooooooooooooooveel van onze maatjes,jij van je Lex en ik van mijn Jan.
Ik heb een mooie foto van mijn liefie in de kamer staan en daar klets ik dus de hele tijd tegen aan.Soms lijkt het wel,of ik andwoord krijg..
Veel liefs Ingrid
loeskoene

18-10-2008 22:41

Lieve Ingrid,
We zijn er toch voor elkaar?
Dus heb aub geen schuldgevoel!!
Ik praat ook hardop tegen Lex.
Soms denk ik weleens: gelukkig dat niemand me hoort!!
Maakt niet uit dat je praat met hem,zolang als jij je maar fijn voelt!
xxxxxxxx Loes

huilen

loeskoene

anke

Yvonne

anke

loeskoene

Ingrid

loeskoene

Ingrid

Ingrid

loeskoene