moeder plotseling verloren.

Da-Is

12-09-2008 23:10

Ik wens jou ook veel sterkte, wij zijn nu 4 1/2 maand verder. Voor de buitenwereld al lang geleden maar voor ons nog heel vers.
We zijn er nu achter dat de reden waarom het met mijn vader zo slecht gaat fysiek dus het plotselinge overlijden van mams is. Hij is door zijn verdriet ondanks zijn goede eten gewoon zo ingeteerd. (Zit nu tijdelijk in verpleegtehuis, ging thuis echt niet meer). Maar het ziet er naar uit dat hij over 2 weken weer naar huis mag, voor ons straks weer een zorg extra maar we gunnen het hem zo ontzettend.
Het vreet aan ons niet te kunnen helpen in zijn verdriet, we komen zelf niet eens aan ons eigen verdriet toe om de zorg van hem.
Verdriet kan de nabestaanden dus ook nekken, we proberen hier nu zelf voor te waken want we moeten door voor onze gezinnen maar het is vanaf de zijlijn allemaal zo goed te verwoorden alleen hoe te doen daar krijg je geen handleiding voor.
Siegrid

15-09-2008 10:57

Sorry voor m´n late reactie, ik was de afgelopen dagen niet in de gelegenheid om terug te reageren.
Bedankt voor jullie lieve reactie´s
Pfffff het valt allemaal niet mee zeg..
Da-is heel veel sterkte dat lijkt me verschrikkelijk om je vader zo te zien.
En inderdaad kom je dan zelf ook niet aan je eigen verdriet toe.. Ik hoop dat het zonnetje voor jullie in de toekomst ook weer mag gaan schijnen.
En Sonja het verdriet begint inderdaad steeds erger te worden..
Heb het afgelopen weekend me nog nooit zo rot gevoeld, het is net alsof de verdoving aan het uitwerken is.
Het dringt nu pas echt tot me door dat ze echt niet meer thuis komt. Dat het leven nooit meer hetzelfde zal zijn.
Ik ben een alleenstaande moeder (26) met een dochtertje van 3. M´n moeder heeft me vanaf de zwangerschap tot aan de laatste dag van haar leven enorm gesteund. Ik was elke dag bij haar, gezellig koffie drinken.. we deden de opvoeding eigenlijk samen.. Ze zei ook altijd omdat m´n dochtertje maar 1 opa en oma had, dat zij ervoor zou zorgen dat het meisje gelukkig op zou groeien. En verdorie ze heeft er nog maar 3 jaartjes van mogen genieten. En zo plotseling allemaal.. Ze was verder zo gezond als een vis, had alleen last van hoge bloeddruk maar daar kreeg ze medicatie voor. En ik ken er zoveel met hetzelfde probleem. Verder was er niks aan de hand en dan zomaar ineens dit..
Ik ben nu ook erg bang geworden dat omdat ik nu weet dat het zo betrekkelijk allemaal is dat mijn vader ook ineens zomaar weg kan vallen aangezien ik altijd wel erg over zijn gezondheid heb ingezeten.En niet over m´n moeder die was altijd zo gezond. Stom hé nu is het net mijn moeder die overleden is en heb ik m´n vader nog. Ik hoop dat ik m´n vader nog heel lang bij me mag houden. Ik heb nog 1 broertje (23) en dan houd het bij ons ook wel op. Ik heb nu heel erg het gevoel dat we enorm kwetsbaar zijn. Ben ontzettend bang om 1 van hen nu ook nog te verliezen. Ook voor m´n dochtertje.. Al m´n vriendinnen met kinderen heb nog een schoonfamilie of broers en zussen met aanhang en kinderen.. dat mis ik nu zo…
Nou lieve mensen.. Allemaal enorm veel sterkte!!.. het steunt me op de 1 of andere manier om te weten dat ik niet alleen door deze ellende heen moet..
sonja

15-09-2008 20:13

Da-Is, ik vind het echt heel rot voor je dat je nu zulke zorgen over je vader hebt. Zo kom je inderdaad niet aan je eigen verdriet toe. Ik denk aan je.
Siegrid, het is voor mij ook nog helemaal niet te bevatten dat mijn moeder er niet meer is. Pas dacht ik echt dat ik uit de roes zou komen, maar ik zit er nog in. Ik weet dat ze er niet meer is, maar ik kan dat gewoon niet geloven. Ik mis haar zo erg. Ik zou haar graag willen bellen of gewoon even zien. Het doet gewoon zoveel pijn. Ik heb nog geen kinderen, maar ik wil ze wel heel graag, gelukkig wist mijn moeder dat. Maar het feit dat zij nooit mijn kinderen zou leren kennen, doet echt heel veel pijn.
A.s. woensdag is een vreselijke dag voor mij, het is dan de verjaardag van mijn moeder. Ik zou heel graag willen dat ik deze dag zou kunnen overslaan, maar dat kan niet. We gaan dan naar het graf en leggen een bloemetje op het graf.
Nou iedereen, heel veel sterkte, we hebben elkaar hard nodig met het verwerken van dit hele grote verlies.
Liefs Sonja
Da-Is

16-09-2008 19:23

Kan op dit moment geen eens meer verdriet hebben om mams, zorgen om paps zijn te groot.
Leef per uur, goed uur is genieten slecht uur is heel diep gaan.
Vind het allemaal moeilijk, heb soms het gevoel compleet langs het verlies van mams te gaan door de zorgen van paps. Gezin moet ook doordraaien, sta op een automatische piloot.
Morgen een gesprek over paps. Paps die nu eindelijk ook zijn verdriet laat komen terwijl hij in het verpleegtehuis nu een hele lieve vriendin heeft waar hij mee eet en het gezellig heeft (op een platonische manier). Mensen vragen aan ons of we dit niet moeilijk vinden, maar dus niet. Het doet ons goed en ze lijkt op onze mams (ze heeft haar overigens ook gekend). Je komt zoveel gekke situaties tegen waar je vroeger misschien iets belachelijk vond is het dus nu goed.
Klap gaat komen dat besef ik maar ik kan het niet afdwingen moet nu door voor paps.
Voor jullie hel veel sterkte en we zijn voor elkaar de virtuele schouders die we af en toe zo nodig hebben. Hier zet je soms net iets meer neer dan dat je in het echt ooit zal zeggen.
Reinhilde

18-09-2008 20:17

Hallo iedereen,
wat doet het deugd steun te vinden in de verhalen van jullie allemaal, een heel dubbel gevoel dat al die pijn en verdriet toch een ‘verlichtend’ gevoel kan brengen.
Nou ik kan alvast zeggen dat voor mij dit verdriet, dat gemis en die oncompleetheid niet slijten met de jaren.. Ze kunnen even onder de oppervlakte verdwijnen maar eens ze door de kleinste gebeurtenis worden aangeraakt slaan ze toe als nooit tevoren.
Ik ben 25jaar en ben mijn mama nu bijna 4,5 jaar verloren. Mijn vader is geen vaderfiguur en komt dan ook bijna niet voor in mijn leven. Mijn twee jongere zussen zijn ondertussen wel op hun pootjes terecht gekomen, maar rekenen graag op de aanwezigheid van hun oudere zus.. Samen hebben we alle drie op een totaal andere manier een poging tot verwerken gedaan, maar ik heb het gevoel dat ik nog vooraan alles sta.. De woede en boosheid, het waarom, heb ik jaren niet zo sterk gevoeld, ik wou eerst mijn studies afmaken waar mama zo trots op was, dan was er de zorg voor mijn zusjes..
En daartussenin was het makkelijker de pijn en de tranen weg te duwen, het is me te lastig om de confrontatie aan te gaan, ik kan er niet in berusten zo een groot deel in mijn leven te moeten missen. Mijn lieve mama, die ook mijn beste vriendin was, ik mis ze zo! Ik ben blij dat sites als deze bestaan, waar je je toch even niet alleen voelt in zo'n situatie..
Veel sterkte iedereen!!!
Reinhilde
bi mv 5

20-09-2008 18:59

reinhilde
wat een verhaal ik krijg er kippenvel van zo jong en dan al voor je zusjes moeten zorgen en dan ook nog geen vaderfiguur om te helpen.gelukkig zijn ze op hun pootjes terecht gekomen.wil je veel sterkte wensen en deze site is echt fijn om effe je gevoel en verdriet op te schrijven.groetjes bianca

moeder plotseling verloren.

Da-Is

Siegrid

sonja

Da-Is

Reinhilde

bi mv 5