omgaan met het verlies vader van vriend

  • naamloosje

    hallo

    ik ben nieuw hier en ik weet niet of ik het goed post maar ik moet dit even kwijt.

    ik heb sind 5 maanden een vriend en mijn vriend heeft begin dit jaar zijn vader verloren aan een ongeluk.

    nou heeft hij het daar, begrijpelijk, nog steeds heel erg moeilijk mee.

    nou had hij toen der tijd een relatie die die net beindigt had en die ex heeft met de begravenis niks van zich laten horen of zien geen kaartje niks zij kende die man toen erg goed maar heeft toch niks laten horen.

    hij heeft mij al meerdere keren laten weten het daar best moeilijk mee gehad heeft en nu nog wel moeilijk vind.

    het probleem is een beetje als volgt:

    hij was heel er close met zijn vader en minder met zijn moeder.

    hij kan zijn ei niet best kwijt bij zijn meoder en propt dit heel erg op.

    bij vrienden kan hij een hoop kwijt maar de gevoelige dingen blijven altijd in zijn hoofd.

    hij denkt ook ontzettend veel na over van alles wat hem boeit en hij is zelfs nu al heel erg bezig met zijn huisje die hij dus volgend jaar pas kan betrekken.

    (dit huisje heeft zijn pap toen gekocht voor zijn broer die volgend jaar verhuist naar een grotere woning en hij dus graag dat huisje over wil nemen)

    hij heeft alles al helemaal tot in de puntjes uit gerekend wat moet verdienen en wat hij aan huur kwijt is enzovoorts enzovoorts…

    nou ben ik niet zo'n vrager naar het verleden van iemand en wat iemand allemaal heeft meegemaakt enzo…

    nou weet ik al best veel van hem maar hij zegt dat ik ook best eens naar zijn vader mag vragen dat hij dat wel prettig vind en het wel eens over hem wil hebben.

    mischien klinkt dit wel heel dom maar ik wil geen verkeerde vragen stellen en vooral wil ik niemand kwetsen.

    ik vind het echt heel erg jammer dat ik zijn vader niet heb mogen leren kennen en dat heb ik hem ook al vertelt, ik heb natuurlijk al aardig wat foto's gezien en verhalen gehoort van zijn moeder waar hij dan ook wel bij zit.

    maar mijn probleem is eigenlijk hoe kan je nou een gesprek beginnen over zijn vader zonder dat je iemand er verdriet mee doet of ermee kwetst?

    ik zou graag willen weten hoe hij was en hoe hij op bepaalde situaties zou reageren enzo en ze zeggen dat mijn vriend erg op hem lijkt.

    ik hoop niet dat ik mijn verhaal te lang heb gemaakt maar ik zit er gewoon heel erg mee, ik wil hem niet kwijt omdat hij gewoon zijn verhaal niet bij mij kwijt kan enzo…

    weten jullie wat ik beter wel kan doen en absolute niet?

    deze situatie is nieuw voor mij

  • yvon

    Hoi Naamloosje,

    Ik zou precies vragen dat wat je hier al neerzet: Wat voor een man was het en hoe ging hij met bepaalde dingen om…

    Eigenlijk kun je bijna niets fouts zeggen maar je kunt het wel fout doen door niets te zeggen/vragen ….Hij geeft tenslotte zelf aan behoefte te hebben om over zijn vader te praten.

    succes!

    gr Yvon

  • Hélène

    Best Naamloosje,

    Als je het moeilijk vindt om rechtstreeks naar de vader van je vriend te vragen kun je dat ook via een omweggetje doen. Vraag je vriend naar herinneringen uit zijn jeugd. Misschien gingen vader en zoon wel samen vissen, aan brommers/auto's sleutelen, samen naar voetballen, noem maar op. Dan praat je vanzelf wel verder en omdat je vriend zoveel van zijn vader hield gaat hij uit zichzelf wel meer over hem vertellen. Zo wordt het voor jou wat gemakkelijker om naar dingen te vragen. Wees niet zo bang om hem te kwetsen. Iemand die een dierbare heeft verloren wil in de meeste gevallen juist heel erg graag over diegene vertellen. Jouw vriend ook.

    Probeer je open op te stellen, toon belangstelling. Zo leer je niet alleen wat beter de vader van je vriend kennen, maar ook je vriend zelf!

    Doe je best, meisje!

    Hélène

  • MoniqueVL

    Vragen. Eigenlijk is niets raar om te vragen en je vriend zal graag over zijn vader aan je vertellen. Zijn herinneringen, maken hem de man die hij is. Gewoon vragen. Je belangstelling is altijd goed.

    Mensen mogen mij altijd naar mijn moeder vragen en misschien vertel ik soms wel heel veel over haar, maar dat wil ik ook zo graag, want zo bestaat ze nog een beetje. Als iemand haar niet heeft gekend en ze vragen mij iets over haar, dan vertel ik het. Vraag maar wat voor persoon zijn vader was, wat je vriend altijd met hem deed, waar ze het over hadden, hoe het vroeger was.

    Het gaat je lukken en je zult zien, dat je vriend je er dankbaar voor is.

    gr Monique

  • Da-Is

    Volg je gevoel en vraag wat vragen wil, doe het niet omdat je denkt dat je het moet doen maar doe het uit het gevoel wat jij op dat moment voelt.

    Verkeerde vragen zijn er niet en als je vriend aangeeft er een keer niet over te willen praten dan merk je dat vanzelf, fout ben je ueberhaupt nooit.

    Het is fijn dat “men” erover wil praten. Vaak verstommen deze gesprekken na een periode. In het begin is iedereen altijd erg begaan met het verdriet maar pakt men de draad weer op en vergeet dat er mensen zijn die nog heel erg worstelen met hun verlies.

    Het is heel goed dat je je hier in verdiept en er voor openstaat.

  • loeskoene

    Hallo Naamloosje,

    Heerlijk dat je een goede vriend hebt.

    En een goede vriend is iemand waar je alles mee kunt bespreken.

    ook de dood van je vader.

    Als je er niet over zou praten,lijkt het net alsof hij nooit geleefd heeft!

    Zijn vader zal altijd belangrijk blijven in zijn leven.ook al is hij er niet meer.

    vrolijke herinneringen over hem ophalen,laat hem maar praten,het zal hem opluchten.

    het zal heel lang duren,maar een goede vriend vind dat niet erg!

    Liefs van Loes