19 maanden verder

Sandra

23-08-2008 13:40

Pffffffffff, nu 19 maanden later, het verlies van mijn mams die maar 56 mocht worden doet zoooo ontzettend veel pijn. Het gemis word maar groter en groter, er zit nog zoveel onbegrip, boosheid en ontzettend veel verdriet in mij.

Andere roepen al steeds van “nou kom op hoor” het leven gaat gewoon door, ja idd alles gaat gewoon door maar bij mij blijft er wat hangen, dit gemis en verdriet doet gewoon zoveel pijn dat je het niet eens echt onder worden kan brengen.

Lieve Mam voor altijd in mijn hart.

liefs Sandra

Da-Is

23-08-2008 23:29

Wat zijn het aantal maanden nu, mensen denken als de tijd verstrijkt dat dan het verdriet minder wordt! Het lijkt alleen maar erger te worden want de roes verdwijnt en de werkelijkheid en het bewustwordingsproces is er in ene. Zo hard, het gevoel van nooit meer.

In het begin brengen de mensen om je heen nog het gevoel op maar als de tijd verstrijkt vergeten ze dit terwijl voor ons juist het gemist steeds heftiger wordt.

Ik denk te weten hoe je je voelt, bij ons is het nog maar 4 maanden geleden maar toch mijn verdriet is er, soms even niet maar daarna zoveel heftiger.

Vandaag met paps uiteten geweest, we hebben genoten maar ook weer niet want zij had hier ook zo van genoten en dat doet zoveel verdriet. We doen er laconiek onder tijdens het eten en we lachen over hoe zij dit of dat had gedaan, maar thuis met nog een borrel komen de tranen. Waarom moest ze nu al gaan en waarom mocht ze niet nog wat langer hier op aarde zijn? Wij voelen ons zo incompleet, het plaatje klopt niet, we missen er eentje terwijl we zo wanhopig proberen gevoelsmatig het plaatje weer kloppend te krijgen.