Wendy,
Ik sluit me helemaal aan bij de woorden van Monique. Mijn vader is in juni vrij plotseling ziek geworden en na 3 weken overleden aan de complicaties (dubbele longonsteking) ten gevolge van Q-koorts. Hij was wel al jaren hartpatient maar deed het voor zijn leeftijd nog steeds goed met zijn kleine beperkingen.
De dokter zei: stomme pech, het is hem letterlijk en figuurlijk aan komen waaien.
Ik mis mijn vader ook verschrikkelijk, en inderdaad, de ene dag gaat beter dan de andere.
Ik kan het nog steeds moeilijk verwerken en dat uitte zich ook in lichamelijke klachten, zoals slecht kunnen slikken, pijn veroorzaakt door de aanhechting van de spieren aan het borstbeen. Daarom eerst een bezoek aan de huisarts, voor onderzoek van hart en schildklier. Dit was gelukkig allemaal goed en daarom heb ik nu mijn heil gezocht in ontspanningstherapie, die bestaat uit gesprekken, ontspanningsmassage en Reiki. Ik ben nu een aantal keer bij de theapeute geweest en kan wel zeggen dat het mij erg goed doet. De pijn van het verlies gaat natuurlijk nooit over, maar zoals men zegt: de scherpe kantjes gaan er vanaf. Een paar dagen geleden las ik een tekstje op internet: Je komt er niet overheen maar wel doorheen. Daar kan ik me helemaal in vinden.
Sterkte met alles, Marjada