baan

kaatje

19-08-2008 21:19

MAM IK HEB EEN BAAN!!!!
Lieve mam ik zou het zo verschrikkelijk graag met je delen.
Zou zo verschrikkelijk graag nog even tegen je aan kruipen.
Mam, ben je nu trots op me??
Mam, nu, na tien maanden zonder je mis ik je nog zo verschrikkelijk.
Ik ga maar door als een blind paard. Met mijn studie (bijna klaar), met mijn lieve dochtertjes waar ik alleen voor zorg, en nu dus een fulltime baan en dan 's avonds komen de tranen.
Mam, ik kan je niet missen. Ik wil nog zo veel aan je vragen, met je praten, met je lachen en met je huilen.
Mam, alles is zo leeg zo zonder je.
Meestal gaat t goed met me hoor, maar af entoe wil ik het wel uitgillen van ellende.
MAM IK MIS JE ZO VERSCHRIKKELIJK.
Da-Is

19-08-2008 23:47

Ik ben niet jouw mams maar wil je wel zeggen dat je trots op jezelf mag zijn, ondanks al je verdriet ga je verder en flik je het!
Het haalt je verdriet niet weg maar besef dat er een stuk van je moeder ook in jouw lichaam huist.
Het enige stukje steun wat ik je kan geven is dat ik ook mijn mamsje zo ontzettend mis, durf af en toe niet eens aan haar te denken want het doet zo'n pijn. Om ons heen zijn er zoveel mensen die iemand moeten missen en al ervaren wij hun gevoel van missen niet het zijn wel mensen die weten hoeveel pijn dit missen doet.
Jij gaat door voor je dochtertjes en zij kunnen later heel trots zijn op zo'n mamma die ondanks het enorme verdriet toch the drive (misschien aut. piloot) weet te vinden om door te gaan, chapeau meid!!!! en gefeliciteerd met je baan.
MoniqueVL

20-08-2008 16:16

Gefeliciteerd met je baan, verder sluit ik me helemaal aan bij Da-Is. Al moet ik wel zeggen, dat ik tranen in mijn ogen heb, nu ik je stukje lees.
Sterkte meid.
gr Monique
kaatje

23-08-2008 23:22

monique en Da-Is, bedankt voor jullie lieve reacties.
tuurlijk moet ik door en ga ik door. vooral voor mijn dochtertjes die mij zo hard nodig hebben.
maar vooral als er iets leuks gebeurd, zoals nu met het krijgen van een fulltime baan, dan wil ik het zó verschrikkelijk graag met mijn moeder delen en dat dat niet meer kan doet vreselijk veel pijn.
heb ook niet het idee dat het verdriet ‘slijt’ zoals je zo vaak hoort.
's avonds, als mijn meisjes op bed liggen en ik alleen op de bank zit, zou ik zo graag de telefoon willen pakken om even lekker met mam te kletsen……..
tja, life goes on….
wendy

28-08-2008 13:06

oh ik kan het me zo goed voorstellen kaatje
Ik herken het zo erg.
Ook ik heb het als mijn kinderen op bed liggen of naar school zijn dat ik der even wil bellen en dingen vertellen.
Even naar der toe om koffie te drinken.
het blijft pijn doen he!
ik snap het!
liefs wen

baan

kaatje

Da-Is

MoniqueVL

kaatje

wendy