Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
anke
Lieve mensen.
Het jaar 2004 en 2005 staan nog goed in mijn geheugen gegrift.
In een klap waren wij onze ouders kwijt.
Dat in een tijd van anderhalf jaar .
Ik kan nu zeggen dat ik zo goed als ,mijn rouwprocessen achter me kan laten .
Dat was hard werken en ging met veel ups en ook met veel downs.
Het bijzondere is , dat ik rouwen ervaar als een persoonlijke tranformatie .
Je krijgt echt een nieuwe ik.
Aan de hand van zijn moeder loopt een klein mannetje mee.
Dat kinderen ook hun eigen rouw doorleven , wordt door mij met een volmondig ja bevestigd.
Sem kent de intense gevoelens die het gemis om zijn opa en oma met zich meebrachten.
Ja en geloof me echt intens.
Om even terug te komen op het afronden van mijn processen , hou ik het soms nog steeds niet droog.
Vooral muziek dat raakt enorm.
Rechtstreeks vindt dat de weg naar het hart.
Het laat je voelen.
Ja en gisteren is dan mijn grote kleine man in groep drie begonnen en dat zijn de momenten waarbij ik even mijn gezicht naar de hemel richt en spreek in de hoop dat ze me zullen horen.
Ik ga uit van een ja.
Om drie uur gisteren gaat de school weer uit en is de eerste groep drie dag officieel .
We stuiven nog even naar de bibliotheek zodat ik nog op de valreep een boete kan voorkomen.
Sem kiest gelijk nieuwe boeken.
Over aarde en planeten.
Thuis gekomen hoe wonderlijk slaat hij het boek open en zegt: kijk mam daar woont nu mijn opa. In zijn gedachten is opa bij de rode ster gaan wonen.
Enkele bladzijde verder laat hij ook zien waar inmiddels zijn oma een plekje heeft gekregen.
In de die nacht kijken mijn partner en ik naar de vallende sterren .
We tellen er een en twintig.
Een mooie afsluiting van deze dag.
liefs anke
