wordt de pijn nu nooit minder

cat

02-07-2008 22:57

die pijn van het verlies van een dierbare wordt het nu nooit minder?
langzaam sleep ik me door het leven heen huilend als ik bepaalde liedjes hoor.
nee en dan die pijn van een “nieuwe liefde” van je zwager oke hij mag gelukkig worden maar is dat ie dat ook? ik weet het niet ik hoop het voor hem. ik ben er niet meer geweest, het hoef voor mij ook niet meer, steeds weer komt de laatste bezoek in het ziekenhuis terug in me hoofd, de dokters die om het bed heen rennen, de dokter die zegt het bloed neemt geen zuurstof meer op alles wat een flatline kreeg het zal altijd in me geheugen blijven.
lieve lies ik mis je nog steeds
liefs je zusje
yootje

08-07-2008 14:00

Hoi.
De pijn wordt minder,de een rouwt wat langer dan de ander.Ook als ik bepaalde liedjes hoor denk ik aan mijn mams,en dan stromen de tranen ook en zij is 6 jaar geleden overleden.Als ik aan haar denk,kunnen de tranen ook komen.Ja,ik mis mijn mams,als was het maar om haar wat te vragen.Maar heus de pijn wordt minder,geef het de tijd.
Sterkte…
yootje
Bep

09-07-2008 15:29

Hoi Cat, de hele scherpe randjes gaan er af, bij bepaalde liedjes is het logisch dat je dan om Annelies huilt, doe ik ook om mijn dierbaren. Maar die hele scherpe pijn, die wordt echt iets minder.En Piet en de meiden,,,,,die denken ook vaak aan Annelies, kijk maar een stukje terug, daar staat iets van hem.
Sterkte, -x-Bep
anke

10-07-2008 15:44

Cat
natuurlijk mis je je zus.
Alles wat ik lees van je heeft denk ik te maken met je verwerkingsproces.
Ja ik denk dat je pijn ooit minder gaat worden.
Alleen lekker op je eigen tijd. Je gaat dwars door tal van gevoelens die nodig zijn om te verwerken.
Stap voor stap zul jij ook die bergtop bereiken . Het is wel een hele klim.
En weet je ,
sinds de dood van mijn ouders is muziek in mijn leven een heel andere rol gaan spelen. Het raakt me veel intenser , soms sluit ik me even af voor de tranen en vaak laat ik me even gaan , heerlijk niets is lekkerder dan gewoon een potje waterlanders de vrije loop te geven. Tranen zijn de diamantjes van je ziel.
maar nog veel meer krijgt een andere gevoelswaarde.
De winkeltjes in de straat , het kopje koffie op dinsdag bij de pattiserie.
Het zitje achterop de fiets die mijn vader nog gemonteerd had noem maar op.
Meis sterkte.
anke
pijkie

13-07-2008 22:48

Bij je berichtje moet ik meteen denken aan een gedichtje van “lang geleden”:
Het ging ongeveer zo:
Ze zeggen, dat het overgaat,
maar het doet nog zo zeer.
Ze zeggen dat het overgaat,
maar niemand zegt wanneer.
Veel sterkte met de verwerking van je verdriet.
Ik weet ondertussen uit ervaring, dat het beter kan gaan. Maar er blijven altijd verdrietige en moeilijke momenten bestaan.
Pijkie
Piet Langstraat

15-07-2008 02:15

Hoi Cat,
Ik kan je heel goed begrijpen hoor wat je voeld, wij missen haar ook nog iedere dag, als ik thuis kom is ze er niet, geen leuk babbeltje ,haar warmte ,samen een bakkie doen en haar gevoel voor humor, zeker die beelden van haar laatste uren, zie ik ook heel veel voor me, en zeker die 9 maanden IC, waar ik 2 keer per dag naar toe ging , soms wel 3 keer tijdens bijvoorbeeld een noodoproep. Wat kon ik meer doen om haar te ondersteunen en mijn liefde te geven ,ik vind zelf dat we de crematie in de stijl van Annelies uitgevoerd hebben, met een lach en een traan. Onze liefde voor elkaar die we hadden is onvervangbaar zelfs met een nieuwe vriendin, vergeten doe ik ze nooit van mijn leven.
De muziek van Dolly of van Guus zetten mijn ogen ook regelmatig in tranen die geven soms zulke herrineringen. Zingen met de kinderen, tijdens het koken en haar crematieplechtigheid. Maar gelukkig gaat het leven door en proberen we toch weer de draad op te pakken, wat ook heel moeilijk is af en toe.
Wat Annelies zei in ons laatste gesprek: Blijf niet te lang treuren, ga door met je leven , zoek een lieve vriendin,denk aan de meiden en probeer gelukkig door het leven tegaan,het leven is zo betrekkelijk. Het is alleen het stoffelijke wat je niet kunt vashouden,zien en mist , maar vergeet niet dat we onze herrinneringen in onze harten blijven bestaan en we na dit leven weer samen zijn.
Met deze woorden in mijn achterhoofd leef ik verder ( probeer).
Groetjes en heel veel sterkte voor de gene die een dierbare moet missen.
Piet Langstraat

wordt de pijn nu nooit minder

cat

yootje

Bep

anke

pijkie

Piet Langstraat