Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Leon
Hallo allemaal,
In 2001 is mn vader overleden na een kort ziekbed, hij was nog maar 64 jaar.
We wisten al wel dat hij ongeneeslijk ziek was maar zijn overlijden was toch nog onverwachts, juist omdat het naar omstandigheden best redelijk met hem ging.
De dag van zijn overlijden ben ik ‘s ochtends nog gewoon gaan werken. ’s Middags rond een uur of vier kwam ik thuis bij mn vader kijken.
Toen ik de woonkamer in kwam was alles stil, normaal zat ie aan tafel de krant te lezen of zat lekker op de bank tv te kijken, nu was alles stil.
Ik ben toen naar boven gelopen , deed zn slaapkamerdeur open en zag hem op zn bed liggen alsof ie lag te slapen.
Heb hem paar maal geroepen maar er kwam geen reactie. Toen ik dichterbij kwam zag ik het al meteen dat ie er niet meer was.
Heb toen als een klein kind staan janken naast zn bed, hoe was dit in vredesnaam mogelijk, het ging juist redelijk goed met hem?
Na een tijdje heb ik mezelf ertoe gezet mijn broer te bellen en vanaf dat moment begon het balletje te rollen; familie bellen, de huisarts, begrafenisondernemer enzovoort.
Het is nu inmiddels bijna 7 jaar geleden dat mn vader is overleden en er zijn 2 dingen waar ik nog zo erg mee rondloop en maar niet weet wat ermee te doen, namelijk: zijn allerlaatste woorden de avond voor zijn overlijden, en het beeld van hem liggend op zn bed. Ik kan die twee dingen maar niet weg krijgen uit mn gehoor en van mn netvlies. Ik wil hem zo graag herinneren zoals hij was, maar met die beelden gaat dat lastig, ze werken als een soort stoorzender, komen op de meest vreemde momenten naar boven.
Zou zo graag van dat beeld af willen en hem zien zoals ie was toen hij nog leefde.
