Lieve mensen ,
we moeten verder,zonder onze geliefden!!
We denken dat het niet kan,eigenlijk onmogelijk is!!
maar laten we het proberen.
laten we elkaar steunen!
en iets meer vertellen hier op het pb.
we zitten tenslotte allemaal met verdriet,dus wat let je!!!
gooi het eruit!
het lucht op!!
veel liefs van Loes
hoi loes
ik vind dat je helemaal gelijk hebt
ik heb het geprobeerd om wat meer te vertellen
maar als daar dan helemaal niet op gereageerd word laat ik het maar
ik kijk nu wel naar de berichten maar zal niet gauw meer reageren
en ik vind het toch al zo moeilijk omdat ik erg gesloten ben
maar goed ik vond dat ik hier op moest reageren
liefs ineke
Lieve Loes en Ineke,
Nadat mijn man ruim een half jaar geleden heel plotseling overleed heb ik mij wild gezocht op internet om herkenning, erkenning, begrip etc. te vinden. Natuurlijk levert dat niet op wat je in werkelijkheid zoekt. Het enige dat je eigenlijk wilt is je verloren lief weer terug te krijgen. Je vindt enige steun, herkenning bij degenen die hetzelfde overkwam. Niet bij degenen van wie een broer, een zus, een moeder, vader of kind overleed. Niet dat dat minder “erg” is, maar het is gewoon anders. Je ondergaat de goedbedoelde adviezen van “hoe nu verder”. Ik ben er eerlijk in: voor mij hoeft een heleboel niet meer. Ik leef door, want het moet, het wordt van mij verwacht en ik ben zo'n lieve oma voor de kleinkinderen. Maar als ik morgen te horen krijg “u heeft niet lang meer te leven”, och, ik denk dat ik dat wel prima vind. Schrik niet, ik heb geen concrete plannen in die richting. Maar ik mis mijn wederhelft, mijn maatje, dat warme lijf in mijn bed, die arm om mij heen, de mond die mij kust, de man die zegt dat ie van me houdt.
Ik besta, maar ook niet meer dan dat….
ineke schreef:
>
> hoi loes
> ik vind dat je helemaal gelijk hebt
> ik heb het geprobeerd om wat meer te vertellen
> maar als daar dan helemaal niet op gereageerd word laat ik
> het maar
> ik kijk nu wel naar de berichten maar zal niet gauw meer
> reageren
> en ik vind het toch al zo moeilijk omdat ik erg gesloten ben
> maar goed ik vond dat ik hier op moest reageren
> liefs ineke
Ineke,
Jou reactie komt me bekend voor hoor, je neemt de moeite om op iemand te reageeren en vervolgens komt er geen reactie terug (let wel, ik spreek niet over deze site hoor), en als je dan van jezelf gesloten bent wordt dat alleen maar erger denk ik. Kan niet anders zeggen dat als je behoefte hebt eens te mailen je van harte welkom bent ineke, wie weet kunnen we nog iets voor elkaar betekenen ;-)
groetjes
Leon
Hallo Loes,
Ik weet dat het deze week erg moeilijk voor je is. Door dit berichtje wilde ik je even laten weten dat ik aan je zal denken.
Er is geen termijn voor rouwen. Opnieuw zal het je veel verdriet doen dat je Lex hebt moeten loslaten, terwijl je zo voor hem gevochten hebt.
Van harte wens ik je toe dat de fijne herinneringen aan Lex en de mooie tijd die jullie samen hadden je een beetje mogen helpen op de momenten dat het zo moeilijk is. Bedenk ook dat Lex heel gelukkig is geweest met jou!
Een heel hartelijke groet van lotgenoot Dick (dickwildijkstra@planet.nl)
Hallo Hélène,
De manier waarop je in de laatste regels omschreef hoe je man mist heeft mij getroffen. Begin 2007 verloor ik mijn vrouw. dus ik weet hoe het voelt. De ziel is uit het huis, de kamer is leeg en het bed is koud. Nog heel vaak ervaar ik die gevoelens en ik mis mijn vrouw heel erg.
Wat ik wel gemerkt heb is dat het hebben van echte vrienden en familie die je opvangt, evenals gesprekken met lotgenoten je op den duur toch ook kunnen helpen weer wat structuur in je leven te krijgen.
Naast tranen ook langzamerhand weer ruimte voor het met een glimlach koesteren van de fijne herinneringen.
Hopelijk kan dit berichtje je daarbij een heel klein beetje op weg helpen.
Hartelijke groet van Dick (dickwildijkstra@planet.nl)
Hallo Dick,
Ik weet dat jij het ook zwaar hebt,ook al doe je netalsof!!!
Onze liefde voor onze partner gaat nooit meer over.
we willen niet in het slachtofferrol gaan zitten,maar het overkomt ons!
Het is geen kwestie van kijk eens hoe zielig ik ben,maar meer dat we nu onze eigen route moeten gaan bepalen,zonder achterban.
Ik vind het moeilijk.ook al doe ik nu dingen die Lex voor ons deed.
rookmelder verwisselen als hij midden in de nacht begint te piepen!,heg snoeien en noem maar op.
Jij doet nu de dingen die Wil voor jullie deed.
en we missen de geur,de aanraking en de aanwezigheid van onze grote liefde.
om nog maar niet te spreken over alle dingen in huis.
kleding,foto's, fiets,gereedschap hoe los jij dit op?
ik kan nog nergens afscheid van nemen,het lijkt dan net of ik Lex in het putje stop.
en dat is het laatste wat ik wil.
groetjes van Loes
Hallo Loes,
Zag net je reaktie op m'n bericht. Natuurlijk mis ik Wil ook nog steeds verschrikkelijk. Ook ik kan heel moeilijk afstand doen van alles wat van Wil was; haar fiets staat er nog en die doe ik nooit weg denk ik. Vrijwel alle kleding heb ik nog bewaard; ik kan er gewoon nog geen afstand van nemen.
Wat ik vooral heel erg mis is dat ik niet even m'n arm om haar heen kan slaan en haar even aanhalen.
Bedankt Loes dat je op deze dag nog de moed vond en de moeite nam mij terug te schrijven.
(het was overigens niet mijn bedoeling net te doen alsof, maar het ging vandaag even vooral om jou)
Een heel hartelijke groet van Dick
loeskoene schreef:
>
> Hallo Dick,
>
> Ik weet dat jij het ook zwaar hebt,ook al doe je netalsof!!!
> Onze liefde voor onze partner gaat nooit meer over.
> we willen niet in het slachtofferrol gaan zitten,maar het
> overkomt ons!
> Het is geen kwestie van kijk eens hoe zielig ik ben,maar meer
> dat we nu onze eigen route moeten gaan bepalen,zonder
> achterban.
> Ik vind het moeilijk.ook al doe ik nu dingen die Lex voor ons
> deed.
> rookmelder verwisselen als hij midden in de nacht begint te
> piepen!,heg snoeien en noem maar op.
> Jij doet nu de dingen die Wil voor jullie deed.
> en we missen de geur,de aanraking en de aanwezigheid van onze
> grote liefde.
> om nog maar niet te spreken over alle dingen in huis.
> kleding,foto's, fiets,gereedschap hoe los jij dit op?
> ik kan nog nergens afscheid van nemen,het lijkt dan net of ik
> Lex in het putje stop.
> en dat is het laatste wat ik wil.
>
> groetjes van Loes
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's