rouwverwerkig

  • Gré

    Toen mijn moeder,vorig jaar, heel plotseling kwam te overlijden was dit voor mij een hele grote en zware klap.Op het tijdstip dat mijn moeder overleed(ik heb haar gevonden) lag mijn vader met een hartinfarct in het ziekenhuis op de IC.Op dit moment ben ik er nog steeds mee bezig.Niet dagelijks maar toch……..

    Op dit moment ben ik weer in rouw daar mijn vader 2 weken terug is overleden.Dit kwam voor mij niet onverwacht.Mijn moeder was 80 jaar toen ze overleed.Nog zeer actief en midden in het leven staand.Ze heeft tot haar 65 ste als vroedvrouw gewerkt.Mijn vader is ,tijdens zijn opbaring,84 geworden.Dus,op zich,respectabele leeftijden.

    Nu voel ik mij gewoon bezwaard dat ik meer last en pijn heb van het overlijden van mijn moeder dan van mijn vader.Terwijl ik ook een hele goede en sterke band had met mijn vader.En dát knaagt aan mij.

    Ik ben 56 jaar en werk hele dagen als leerkracht.Dus ik heb afleiding genoeg.Daarbij ben ik getrouwd en heb nog 2 zonen thuiswonend.

  • yvon

    Hallo Gré,

    Allereerst gecondoleerd met het verlies van je moeder en nu ook je vader…

    Ik denk dat er vanalles naar bovenkomt wat vorig jaar nog even weggestopt bleef omdat je, naast het plotseling verlies van je moeder, de zorg voor je vader had.

    Nu is het besef er dat beide ouders heen gegaan zijn; je bent wees geworden…. Onbewust ben je nu bezig met het verlies van je moeder en zal later, op zijn tijd, je bezig gaan houden met het recente verlies van je vader. Laat de gevoelens over je heen komen en voel je niet bezwaard: soms lopen gevoelens doorelkaar..

    lieve groet,

    Yvon

  • Gré

    Dank je,Yvon,

    Je hebt inderdaad gelijk.De gevoelens lopen ook dooreen.Maar toch ontkom ik niet aan bepaalde schuldgevoelens jegens mijn vader.Ook mijn man en kinderen zeggen dat de gevoelens die ik heb heel natuurlijk zijn omdat het voor mij(en ons allemaal)zo`n grote schok was toen mijn moeder overleed.Dat overschaduwt nóg de dood van mijn vader.De dood van mijn vader kan ik accepteren,de dood van mijn moeder niet.En dat is voor mij een gevoel wat totaal niet bij mij past.Want mijn vader en ik waren één in doen en denken.

    We hebben besloten om toch met elkaar op vakantie te gaan tijdens de voorjaarvakantie.Ik was het eerst niet meer van plan maar de zonen en schoondochter hebben alles geregeld dus we gaan.Zoals de voorgaande jaren.En ik ben van plan er van te genieten zoals we altijd genieten als het gezin bijelkaar is.

  • yvon

    Hoi Gré,

    Al lezende bedacht ik me ineens:

    Misschien heb je juist vrede met het heengaan van je vader omdat jullie zielsverwanten zijn/waren, ….het niet zo onverwacht kwam en het goed is zo….

    Bij je moeder ging het allemaal anders: zo plotseling en misschien nog niet af ? Vragen of zaken die nog beantwoord/behandeld moesten worden?

    Hoe dan ook, voor wat de vakantie betreft:

    Gelijk heb je, gewoon lekker genieten van elkaar en van de vakantie :)

  • Gré

    We hebben het huis van mijn ouders leeg.Daarbij kwamen weer allerlei emoties naar boven.Ik heb alleen de spullen ,die mij heel dierbaar waren gehouden en de rest is verkocht en weggegeven.

    Van het geld van de meubels e.d.willen we ons een mooi schilderij kopen zodat we in ieder geval een mooi aandenken hebben.

    Ik ben blij dat ik mijn werk als leerkracht heb zodat ik in ieder geval veel afleiding heb en weinig te tijd om te piekeren.

    Maar ik ben dankbaar dat ik mijn ouders zolang heb mogen hebben en dat we veel samen hebben gedaan en een goede band hebben gehad.