rouwverwerking.startpagina.nl

je partner helpen bij verlies van zijn vader. HOE??

  • Anonymous avatar

    marrie

    Mijn vriend heeft vijf maanden geleden zijn vader verloren na een kort sterfbed. Ik heb alles geprobeerd om hem te helpen hierin maar hij is ontzettend veranderd.

    hij is kil, irriteerd zich alleen maar aan mij, onaardig, verbitterd en ga zo maar door. Voor mij is dit nu een periode geworden van heel veel geduld hebben. Echter alles wat ik doe of probeer is verkeerd. Hij wil niet meer door me aangeraakt worden, hij wil geen dingen samen met me doen, alles is mijn schuld….ik loop nu echt op mijn tenen en begin de strijd met mezelf te verliezen. Ik voel me extreem schuldig dat ik niet de sterke vriendin kan zijn die ik moet zijn. Ik voel dat ik eraan onderdoor ga. Ik heb, hoe egoistisch kan je zijn, liefde van hem nodig en hij kan het me niet geven. We hebben nu letterlijk en figuurlijk 5 maanden een liefdeloze relatie en ik begin langzaam kleiner te worden.

    Ik ben extreem emotioneel, huilerig, zwak en heb zoveel behoefte aan liefde. Liefde die ik nodig heb om op te laden, liefde die hij niet kan geven. Ik weet niet meer wat ik moet doen. Herkent iemand dit, weet iemand waar ik lotgenoten kan vinden?

  • Anonymous avatar

    spap

    Hallo,

    Ik kan je helaas geen andtwoord geven op je vraag, omdat ik mezelf wel herken in je vriend. Ik heb 6 maanden geleden plotseling mijn vader ook verloren, en herken wel wat in je verhaal van hoe ik naar mijn vriend doe. Ik doe vaak ook kort af en kattig tegen mijn vriend, maar ik bedoel het zo echt niet.

    Ik weet alleen dat een vader verliezen zo zeer doet, en dat reageer ik dus ook op mijn vriend af.

    Probeer te praten met je vriend, al weet ik dat hij dat moeilijk zal vinden want ik kan dat ook niet goed, omdat je gewoon zelf ook niet weet waarom je zo doet tegen iemand die je lief is.

    Voel je eigen niet schuldig jij kan er ook niets aan doen. Zorg dat je er zelf niet aan onderdoor gaat want daar hebben jullie beide niets aan.

    Sorry dat ik je eigenlijk niet kan helpen, maar ik wens je veel sterkte met je vriend.

  • Anonymous avatar

    Erik

    Hoi Marrie,

    12 jaar geleden verloor ik m´n moeder aan een acute hartstilstand op 66 jarige leeftijd. Ik was toen 27 jaar. Ik herken het gedrag van je vriend en ook het gedrag van mijn vrouw die nu 1 jaar geleden plotseling haar vader verloor.

    Wanneer je iemand dierbaar verliest hangt dit als een molensteen om je nek. Je maakt je overal druk over en de stressniveaus zijn tot een maximum gestegen. Het zal bij hem wel lijke alsof hij overspannen aan het worden is …..

    Hij zal er met je over moeten praten maar alleen hij zal dat moeten doen en aangeven dat de tijd er rijp voor is.

    Ik kan je eigenlijk maar één tip geven: Geef hem de tijd om zijn strijd met het verlies aan te gaan en probeer je in hem te verplaatsen. Hoe zou jij je voelen in zijn plaats….. Een belachelijke suggestie natuurlijk, want je voelt pas wat hij voelt als het je zelf overkomt.

    Kijk in zijn omgeving of er iemand is met wie hij goed kan opschieten en praten. De partner is meestal niet de best aangewezen persoon.

    Sterkte!