Vandaag is het de eerste sterfdag van mijn middelste broer. In de vroege ochtend van 12 op 13 januari 2007 is hij dood gevonden, een gesprongen slagader. Wij hadden amper contact, soms een telefoontje. Ik heb vrijdag met een etagenote in het huis waar hij gewoond heeft het graf bezocht, een bloemetje neergelegd, wat stil-gezeten en stil-gestaan. Daarna bij een hapje eten bijgepraat, waarbij de etagegenote me nog wat dingen vertelde die ik niet wist. De dag na zijn sterven heb ik de dagstaten van de thuiszorg gelezen en het bleek dat hij vooral het laatste half jaar niets meer kon, en ook niet meer wilde. Met zijn 55 jaren was hij lichamelijk al helemaal op. Dat en al het andere maakt dat ik geloof dat de dood hem verlost heeft van alles wat hem tot last was, en dat hij nu in vrede is. Het afgelopen jaar heb ik wel veel moeite gehad met het gegeven dat we als broers weinig voor elkaar hebben betekend, en dat ik niet meer contact heb gezocht. Maar zoals een lied zegt “Je kunt de klok en de tijd niet terugdraaien”. Vandaag zal ik mijn broer nog op verschillende momenten gedenken, maar vrijdag was met de ontmoeting en het horen van stukjes levensverhaal toch ook heel waardevol. Wim.