nog even een berichtje van mij
ik heb nog steeds het gevoel dat ron bij me is
dan krijg ik een tikje op mijn neus dat deed hij altijd of een klap op mijn schouder
er is ook iemand bij me geweest die paranormaal is ik geloof echt niet alles maar ze zei dingen die erg ron waren
ik moet hem los laten want ik trek ook te veel aan hem
maar kan iemand mij vertellen hoe ik dat moet doen?
ik hoop op reacties hanna
Lieve Hanna,
Veel in wat je schrijft herken ik wel. Maar verwacht hier geen “oplossingen”. Eigenlijk komt het erop neer dat wij allemaal onze dierbare overledenen terug willen hebben. En we weten dat dat niet kan. Nooit zal kunnen. Dat zullen we onder ogen moeten leren zien, leren aanvaarden. Dat is een langdurig proces en dat proces is niet voor iedereen gelijk. Sommigen wenden zich tot mediums, paranormaal begaafden. Dat kan troost bieden, al lijkt paranormaal contact -zo het er al is- mij niet te vergelijken met het warme, werkelijk contact dat we met onze gestorvene hadden. Degene die wij liefhadden is er niet meer, dat is de rauwe werkelijkheid. Er is geen recept, geen handleiding voor hoe hier mee om te gaan. We zullen verder moeten, zonder die ene. In het begin lamgeslagen, verdoofd, zonder uitzicht. Toch zullen er ook weer momenten komen waarop je weer even kan genieten van iets. Misschien voel je je daar zelfs een beetje schuldig over. En het volgende moment spoelt er weer een golf van verdriet over je heen. Het zal op den duur minder schrijnend worden, dat geloof ik wel. Maar echt over gaat het niet en voor mij hoeft dat ook niet, daarvoor heb ik teveel van mijn man gehouden. Ik hoop ooit een soort balans te vinden: redelijk gelukkig zijn, ondanks het feit dat ik mijn lief moet missen.
Ik hoop dat jij daar ook uit zult komen,
liefs,
Hélène
Hoi Hanna,
Ja Hanna je mag verdriet hebben, maar het verdriet mag geen bezit van je nemen en dat gebeurd soms heel vaak.
Wat je kan doen is om blij te zijn voor wat hij voor je geweest en in je leven en vraag ook of hij jou los wil laten, het kan soms aan beide kante liggen.
Jullie moeten alle bij verder, wat je tegen hem kan en mag zeggen dat hij verder moet en en dat jij dat ook moet.
Je hoeft hem helemaal niet te vergeten dat doe ik van mijn ouder broer en zusters ook niet, maar ik kan wel blij zijn dat ik bij hun heb geleeft en van af de eerste dag dat ik mijn ouder heb moeten missen heb ik ze kunnen laten gaan even zo bij mijn broer en zusters.
Een speciaal van hoe je dat doen moet is moeilijk te zeggen, maar ga naar je eigen gevoel te werk, zoals het nu is is niet goed, dus dan moet je het anders doen, maar nogmaals verdiet mag je hebben , maar het verdriet niet jou .m.a.w
Blijf baas over je zelf.
Sterkte groeten H@ns.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's