moeder

kaatje

27-12-2007 22:24

overmorgen is het twee maanden geleden dat ik mijn dierbare moeder verloor.
totaal onverwachts kreeg ze een ernstig herseninfarct en na zeventien dagen ziekenhuis is ze overleden.
mijn moeder was mijn alles, mijn maatje, mijn steun en toeverlaat, en nu is ze er niet meer….
ondanks dat ik een volwassen vrouw ben en zelf moeder van twee lieve kindjes, heb ik me nog nooit zó klein en verloren gevoeld als nu.
de wanhoop die ik af entoe voel is groot en het verdriet immens.
toch krijg ik nu al reacties van mensen dat ik dankbaar mag zijn dat ik mijn kinderen nog heb en mijn familie en dat ik zelf gezond ben en dat mijn moeder toch al 72 was….. ik snap er niets van.
het voelt alsof ze er gisteren nog was en nu mag ik al niet meer verdrietig zijn om haar?
tuurlijk heb ik sinterklaas gevierd met mijn dochtertjes, tuurlijk heb ik kerst gevierd met de familie, alles gaat immers door, maar haar plekje is leeg en dat zal altijd zo blijven.
en nu oudjaar nog……. wat zie ik daar tegenop. ik verlaat het jaar waarin zij nog leefde en begin aan een nieuw leeg jaar waarin zij nooit zal zijn.
ik mis haar zó verschrikkelijk!!!
Marry M

27-12-2007 23:13

Tuurlijk heb je sint gevierd,
tuurlijk heb je kerst gevierd
maar tuurljk: MAG je verdriet hebben om het verlies van je moeder!
Ik wens je heel veel sterkte toe!
Liefs
Marry
anke

29-12-2007 19:15

Lieve Kaatje
De wereld draait door , maar voor jou staat deze even stil.
De eerste sinterklaas , kerst , oud en nieuw zonder dat je mams bij jullie haar plekje inneemt, dat doet gewoon hartstikke veel pijn.
Twee kindertjes die hun oma moeten missen.
Verdriet mag er zijn en niemand kan je vertellen hoe je dat moet ervaren.
Wij moeten er mee leren omgaan dat gaat niet van de ene dag op de andere.
Ik wens je heel veel sterkte toe aankomende tijd.
Verlies verwerken is een hele klus.
Groetjes Anke
Jeanine

30-12-2007 13:25

Ha Kaatje,
Meid ik weet wat je voelt, laat alles toe en probeer troost te vinden in fijne herinneringen. Iets tastbaars, een voorval, een gevoel.
Mijn moeder heb ik in juli 2006 verloren. Mijn vader was toen al 7 jaar dood. Dus dan ben je ineens “wees” ondanks je broers/zussen enz. Al ben je met nog zoveel mensen samen dan nog voel je je alleen. Nu vind ik heel veel troost als ik aan haar denk. Er komt een stuk dankbaarheid bovendrijven ondanks dat grote verdriet, dat nooit overgaat. Maar door troostgevoel, dankbaarheid dat het jou moeder was enz. krijgt het wel steeds meer een plaatsje.
Voor mijn gevoel gaat een moeder altijd te vroeg dood, ongeacht haar leeftijd.
Ik hoop dat je hier iets aan hebt. En bedenk dat ze altijd bij je is en je haar later
ZEKER terug zal zien!!!
Sterkte meid ! Jeanine
Nicolette

07-01-2008 18:40

Kaatje,
Allereerst nog gecondoleerd met het verlies van je moeder.
Mijn moeder is 18 december jl overleden, ook na een herseninfarct..ik weet dus wat je doorgaat meid…
Ze is de zaterdag voor kerst begraven, schrale troost was, dat de natuur die dag echt prachtig was…dat zal ik nooit vergeten !
Het is voor mij nu nog maar 3 weken…kan het nog steeds niet geloven !!
Probeer mezelf te troosten dat ze nu geen pijn meer heeft, en misschien op een mooiere plek is dan op aarde.
Maar zelf…ik ga op automatische piloot…..maak me druk over mensen die ik tot mijn vriendenkring rekende…en waar ik niets van heb gehoord…dat vreet aan mij !!! Ben bang te verhaarden…
Ik wens jou heel veel sterkte !!!
Het beste,
Nicolette
Alette

22-01-2008 15:04

Hallo Kaatje,
Ik weet precies wat je doormaakt.
Mijn moeder is 10 maanden geleden op 65 jarige leeftijd overleden, na 4jaar ziek te zijn geweest.
Na 10 maanden is de pijn en het gemis niet minder.
De kwaadheid van waarom? En wie beslist dit voor je.
En de kinderen hebben ze zomaar een leuke oma afgenomen, ook ik heb
2 kleine kinderen, die je ook van alles moet uitleggen.
Mensen die je opeens links gaan laten liggen, omdat ze niet weten hoe ze moeten reageren.
En kerst en oud en nieuw daar zag ik ook erg tegenop.Gelukkig is het weer voorbij.
Maar ik herken alles, wens je veel kracht want de komende maanden zullen moeilijk worden.
groetjes, Alette
kaatje

30-01-2008 21:28

Ik wil iedereen bedanken die op mijn bericht heeft gereageerd.
Dat doet me heel veel goed, te weten dat ik niet alleen sta in mijn verdriet.
Drie maanden is mijn moeder alweer overleden. Het lijkt wel gisteren.
Ik heb gelukkig ontzettend dierbare herinneringen aan mijn moeder en de band tussen haar en mij was heel sterk en hecht
Het enige waar ik nog steeds verschrikkelijk mee worstel is dat ze álleen is gestorven.
De avond voor haar dood was ik nog tot laat bij haar en wilde eigenlijk niet naar huis. Maar mijn broer vond dat we best weg konden omdat ze heel rustig was en er niet direct aanwijzingen waren dat ze de ochtend niet zou halen.
Toen werd ik midden in de nacht gebeld dat ze erg slecht was, binnen vijf minuten was ik in het ziekenhuis, maar ik was te laat!!
Ik heb het daar verschrikkelijk moeilijk mee. Ik weet dat ik het los moet laten, maar dat gaat niet zo gemakkelijk.
Ze is nog de hele dag in mijn gedachten en eigenlijk bij alles wat ik doe.
Erik

07-02-2008 22:19

Ik denk nog iedere dag aan mijn moeder, die nu 12 jaar is overleden…… ik ben een volwassen man van 39.
Het leven gaat door en dat moet ook, maar de liefde voor je moeder zal je altijd bij je dragen…….
En zo hoort het ook !
Sterkte!

moeder

kaatje

Marry M

anke

Jeanine

Nicolette

Alette

kaatje

Erik