rouwverwerking.startpagina.nl

rouwproces kind na lichaam-ter-beschikking-stellen oma

  • Anonymous avatar

    Tara

    Vorige week is, na een week waken, mijn schoonmoeder overleden. Ze heeft haar lichaam ter beschikking aan de wetenschap gesteld. Dat maakt voor ons het rouwproces extra lastig! Ik krijg niet uit mijn hoofd wat ze allemaal met haar lichaam aan het doen zijn.

    Overmorgen is er een afscheidsmis. Ik wil graag mijn zoontje van 6 jaar meenemen. Maar hoe leg ik uit waarom er geen kist is? Het begrip “dood” alleen is al zo moeilijk. Mijn zoontje lijkt ondertussen niet echt verdrietig, is vooral erg bezig met sinterklaasperikelen. Een normale reactie of een binnenvettertje? Dan moet ik er ook nog wel bij vertellen dat oma na haar eerste hersenbloeding, een jaar geleden, niet echt een “oma-oma” meer was, fysiek niet best en erg verdrietig. Dat heeft ongetwijfeld invloed op het rouwproces van de kleine.

    Ik denk dat het goed is dat hij wel meegaat naar de kerk, voor zijn eigen verwerking. Hij geeft ook aan dat hij “best” meewil, als hij dan een kaarsje aan mag steken.

    Wat zal ik allemaal wel/niet vertellen over dat lichaam ter beschikking stellen? Hoeveel kan een kind van 6 hebben? Hoe kom ik er achter of hij verdriet heeft als hij dat zelf niet aangeeft?

    Groet, Tara

  • Anonymous avatar

    ans

    lieve tara.als eerste veel sterkte met het verlies van jouw schoonmoeder.wat je zoontje betreft,ik denk dat jij zelf het beste weet wat hij wel en niet aankan.6 jaar is een leeftijd dat hij wel al beseft dat door betekend dat die persoon er niet meer is.ik denk alleen niet dat je hem moet gaan uitleggen wat het betekend als je je lichaam ter beschikking stelt aan de medici.persoonlijk bin ik hem daar te jong voor.ik zou zelf pas(oppervlakkig) wat uitleggen als hij er om zou vragen.wat de kerk betreft en het kaarsje aan steken,ik vind het een goed plan.voor jouw zoon kan het ook een soort afscheid zijn wat natuurlijk beter is voor een rouwproces want al was zei al langer niet gezond meer hij zal zich haar wel herinneren als zijn oma.het is een heel moeilijk dillema.maar wat ik je uit ervaring kan vertellen is dat ik heb ondervonden dat als kinderen ergens zelf mee komen je ze subtiel wat erover kan vertellen zodat het niet meer eng lijkt of klinkt.sucses en nogmaals veel sterkte

  • Anonymous avatar

    Hélène

    Is het geen idee om voorin de kerk, op/bij het altaar een mooie plek voor oma in te richten? Een grote foto van oma, desnoods een paar, en verder tekeningen, knuffels etc. i.p.v. de kist, die voor een jongetje van 6 toch ook niet echt oma “bevat”? Houd hem verder goed in de gaten, let op zijn reacties, ook na lange tijd. Kinderen komen vaak in fasen met vragen, met opmerkingen. Forceer niets.

    Heel veel sterkte!

    Hélène

  • Anonymous avatar

    Sander

    Ik zou ‘m gewoon vertellen dat oma dood is en dat jullie verdrietig zijn omdat je haar nu nooit meer kan aanraken of nooit meer met haar praten. Je kan alleen maar aan haar denken, naar foto’s kijken en over haar praten. Omdat oma nu bij dokters is die gaan leren hoe ze mensen beter moeten maken is er geen kist om oma in te begraven. Het is heel slim dat oma dat gedaan heeft omdat de dokters nu kunnen leren om nog meer mensen gauw beter te maken.

    Praat over haar, laat gerust merken dat je verdrietig ben en vertel hem dat je altijd aan oma mag denken of met anderen mag praten over hoe lief oma was.

    Gewoon eerlijk zijn, kinderen kunnen veel hebben als je het maar niet eng of geheimzinnig maakt. En natuurlijk zeggen dat je veel liever had gehad dat oma niet dood was gegaan, maar als mensen oud zijn kunnen de artsen soms weinig meer doen om iemand beter te maken en dat gaan ze nu leren zodat ze elke keer een beetje betere artsen worden. Dankzij oma!

    Sterkte!

    pas goed op jezelf.

    Sander

  • Anonymous avatar

    Iris

    Hallo Tara,

    Allereerst heel veel sterkte met het verlies van je schoonmoeder. Mijn berichtje is eigenlijk al wel te laat want de dienst is al geweest, maar ik wilde toch nog even reageren.

    Het is inderdaad een lastig rouwproces wanneer iemand zijn/haar lichaam ter beschikking stelt. Mijn moeder is vorig jaar half december overleden en heeft ook haar lichaam ter beschikking gesteld. Ik vind het ook nog altijd heel erg moeilijk.

    Ik denk zoals Sander het ook heeft omschreven dat je gewoon eerlijk moet zijn, dat jullie verdrietig zijn, maar dat je het ook in simpele kindertaal kan uitleggen. Vaak zie je na het overlijden van iemand dat ze het bijvoorbeeld gaan naspelen of dat je er dingen van terugziet in een tekening. Soms kan ineens weken daarna plotseling allerlei vragen gesteld worden. Neem ze serieus en je kunt rustig vertellen dat jij het ook heel moeilijk vind. Mijn ervaring is dat kinderen heel goed aanvoelen wanneer je niet eerlijk bent of dingen verzwijgt en dat maakt het voor hun weer moeilijker omdat er dan verwarring ontstaat.

    Ik wens jou en je familie veel sterkte.

    Groetjes

    Iris