Mijn ogen zijn gevuld,
gevuld met tranen.
Mijn hart doet pijn,
dat jij al 4 jaar niet meer bij ons zal zijn
Het leven is veel pijn en verdriet,
Maar lieve Hans*
Vergeten doen we je niet.
Kreeg je nog maar 1 kans
om bij ons terug terug te komen,
maar dat blijven onze dromen.
Zoiets bestaat jammer genoeg niet,
Nee, niemand van ons die jou ooit weer ziet.
Jochie, ik weet niet of er er een hiernamaals is.
Dat is allemaal gegis.
Dat moeten we dan maar geloven,
en dat doe ik uit de grond van mijn hart
om jou weer later weer tegen te komen,
als ik daaraan denk,
verzacht dat een beetje mijn smart.
Daarom blijf ik maar geloven
dat we je weer tegen komen daarboven.
Kus Moeders