Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
angela
hallo allemaal.
ik heb al een tijdje niet gereageerd maar wel zo nu en dan mee gelezen.mijn pa is anderhalf jaar terug aan een aneurisma overleden.ik mis hem nog steeds.het gemis is alleen anders geworden.het heeft zich in mij geworteld en uit zich nu in mijn vlagen van boosheid en verdriet.ik ben anders geworden.ik heb minder tot vaak zelfs geen geduld.heb heel veel moeite om geduld voor een ander op te brengen en kan soms zo in woede uitbarsten dat ik het liefst na die uitval in een hoekje wil gaan huilen.maar dit weet ik en ik werk er dan ook aan om het af te leren ook al is dat moeilijk.ik heb me op mijn werk gestord.voor mij een manier om mijn verdriet een plaatsje te geven en eigenlijk niet een gestoord mens te worden.ja ik denk dat ik wel op die weg zat om niet meer normaal te functioneren.maar het verdriet en gemis heeft nog steeds geen plaatsje gekregen zoals ik dat hier wel eens lees.ik kijk nog steeds elke dag op de condoleanceregister bijvoorbeeld.vaak heb ik me afgevraagd waarom doe ik dat en waarom is het onderhand een automatisme geworden?nu weet ik het.ik zoek lotgenoten.ik lees hen verhaal,voel me verbonden met het verdriet en mischien is het voor mij een manier om rust te vinden in mijzelf met het feit dat mijn pa nooit meer terug zal komen.ik praat niet meer met andere erover omdat,en dit zullen veel herkennen,het is al weer een tijdje geleden en soms heb ik zelfs het idee dat mensen er aan gewend zijn.en dus is mijn manier van verwerken het lezen van de condoleance en dit pb geworde4n.of het meezingen in de auto als ik alleen rij met toepasselijke liedjes waar ik mijn tranen die verborgen zitten lekker de vrije loop kan laten.en al heeft het geen pplekje gekregen,het is voor mij een manier om mijn pa die me zo lief was en waar ik me altijd zo beschermd bij voelde al was ik 37 en heb ik 3 kinderen en een supervent,op een goede manier te kunnen herdenken.terug kijkend op die mooie dingen die we hebben beleefd.terugkijkend op zijn warme en lieve lach en zijn ongelooflijk groot hart voor al zijn vrienden.
ik weet niet wie dit leest en of er iemand wel wat aan heeft maar ik wil zo af en toe als ik hier ben even laten weten hoe het gaat.net als nu.en dan huil ik even en kan ik er weer tegen aan.
veel liefs van mij voor iedereen hier die me zo vaak in het begin lieve woordjes heeft toegewenst.
