ouderlijk huis

essie

26-10-2007 14:58

hallo
heb hier al een tijdje niet geschreven maar lees zo nu en dan wel mee, het is voor mij nu ruim 4 jaar geleden dan mijn moeder overleed en ik heb het er nog altijd moeilijk mee.
mijn vader wil het ouderlijk huis gaan verkopen en nu zitten mijn man en ik zwaar te twijfelen of wij het zullen kopen.Ik heb enorme twijfels aan de ene kant is het een mooi huis en zou precies goed voor ons zijn ( we wonen nu een beetje te klein) maar aan de andere kant ben ik bang dat het zoveel nare herinneringen zal oproepen als ik er ga wonen.We willen het wel helemaal gaan verbouwen maar dan nog is het wel het huis waar mijn moeder is gestorven .
Is er iemand die dit ook heeft meegemaakt en heeft dit jullie dan goed gedaan of juist niet.
In mijn omgeving is er nog niemand die zijn ouders heeft verloren en vinden het dan ook moeilijk om hun mening er over te geven.
Alvast bedankt groetjes esther
ans

26-10-2007 15:25

lieve essie.
ik las je verhaal en dacht hier moet ik op reageren.
toen mijn oma stierf en mijn opa alleen achterbleef zijn mijn ouders bij mijn opa ingetrokken.toen opa ook stierf hebben ze het langzaam aan verbouwd naar hun eigen smaak.inmiddels is mijn pa overleden en mijn ma is in de woning blijven wonen omdat die haar net als ons haar kinderen heel veel troost gaf.ja mijn pa stierf aan een aneurisma binnen kort tijd maar het is wel het huis waar wij allemaal alle mooie dingen met hem hadden beleefd.omdat mijn ma niet tegen het alleen zijn kon is mijn zus met haar man en 2 kinderen erbij ingetrokken.het huis is groot zat en zij gaf haar woning gewoon op.en ook nu weer voelen wioj ons allemaal zo vredig in het huis.sterker nog ik woon er een paar deueren van af maar als ik een rot bui heb of zoals nu de planten moet water geven omdat ze op vakantie zijn voel ik me daar juist zo fijn.ik heb er rust en kan er gewoon lekker op debank hangen zonder dat het me verdriet doet.het is juist anders om.mischien geld het niet voor iedereen maar ik dacht dit wil ik je vertellen.groetjes en sucses met je keuze.ans
Sandra

26-10-2007 17:57

Lieve Essie, ik las je verhaal en 1 ding weet ik zeker, mocht mijn vader ooit het ouderlijk huis verkopen of eruit gaan en we zijn het onderling het er over eens dan ga ik er zeker in wonen. Mijn moeder is 9 maanden geleden overleden en ook thuis gestorven maar dit huis is echt van hun, verder niemand heeft er in gewoond en ik moet er niet aan denken dat straks vreemden of zoveel jaar in “ons” huis gaan wonen.
Die keuze kunnen jullie alleen bepalen en niemand anders.
Sandra
essie

26-10-2007 22:03

hoi ans en sandra
bedankt voor jullie berichtjes het heeft me wel weer aan het denken gezet er zitten ook een heleboel positieve kanten aan , al dacht ik steeds alleen maar aan de negatieve herinneringen.
alsnog bedankt en jullie ook nog heel veel sterkte met jullie verlies
groetjes esther
anke

27-10-2007 09:47

Hoi Esther.
Mijn zwager heeft ook het huisje gekocht waar zijn ouders zijn gestorven.
Als laatste zijn paatje op 1 januari 2004 .
Hij heeft het omgetoverd tot zijn eigen paleisje.
Het kamertje waar zijn vader is gestorven , komt hij nog niet aan.
Dat heeft tijd nodig om langzaam los te komen van zijn gevoel.
Hij woont er prettig en ervaart het echt als zijn huisje.
Natuurlijk zijn er ook vele herinneringen die hij nu op een mooie manier kan koesteren.
groetjes anke
Gré

28-10-2007 15:36

hallo Essie,
sorry, dat ik niet eerder kon reageren.
ongeacht, welke herinneringen jou ouderlijk huis oproept,
het komt toch wel maar dan veel later.
is toch jammer om dat plekje door vreemden te laten bewonen.
ik had niet de financiele middelen om een totaal gestript huis, te laten herstellen door een aannemer.
toen heb ik het mijn kinderen aangeboden tot kopen!
hier is het met 2 handen aangenomen, en mij dochter heeft er geen seconde spijt van gehad.
en…wat ben ik hier blij mee, het was me zo dierbaar!
maar 'tis en blijft jou keuze.
Sterkte! met de moeilijke momenten,maar weet dat ook die minder worden.
liefs Gré
peter

03-11-2007 08:32

beste esther
wij hebben nadat mijn moeder is gestorven ook nog 2 jaar in dat huis gewoond, van de ene kant vond ik dit prettig omdat je het idee hebt dat ze nog bij je is, maar van de andere kant wilde ik mijn verdriet niet achter me aan slepen, maar het juist een plek geven en dit hoofdstuk van mijn leven afsluiten. toen we eenmaal waren verhuisd naar een huis wat zeg maar niet meer in verband met mijn moeder stond hadden we daar wel nog een apart hoekje met een beeld een foto en een kaarsje zodat ze er wel nog voor ons was en wij voor haar, maar voor mij voelde het heel erg opgelucht dat ik weg was van de nare herinneringen en me meer kon proberen te focussen op de leuke dingen die ik nog wist. ik wil je natuurlijk niks beletten en je moet doen wat je gevoel zegt maar dit is mijn ervaring. ik was dnek ik wel een stuk jonger want toen mijn moeder stierf was ik 11 en nu 19
groet peter
esther

04-11-2007 20:05

hallo allemaal
ik wil jullie even bedanken voor jullie reacties, vorige week hebben we wat makelaars bij mij thuis gehad en we weten dat het nu wel financieel haalbaar voor ons is.
toch blijft er nog steeds een twijfel maar misschien zal ik die wel houden en moeten we het maar gewoon doen, bij het gevoel dat er iemand in het huis van moeder gaat wonen word ik ook niet goed.
Ik ben ook niet zo'n verhuizer en hecht ook erg aan mijn plekkie nu maar dat word wel een beetje te klein.
dat heeft er ook wel een beetje mee te maken denk ik.ik krijg al heimwee als ik een weekje op vakantie ben.stom he als je toch al 37 bent .
ik hoef in ieder geval niet ver te verhuizen want het is hier aan de overkant dus wat zeur ik nou.
maar in ieder geval bedankt voor jullie reacties en allemaal heel veel sterkte met het verwerken van het verlies van jullie dierbare.
groetjes esther

ouderlijk huis

essie

ans

Sandra

essie

anke

Gré

peter

esther