dochter overleden op 17 jaar

nirota

08-10-2007 18:48

Hallo allemaal
Onze jongste dochter is overleden. Ze heeft maar 17 jaar mogen worden. Onze dochter had een niet te genezen stofwisselingsziekte. Een stapelziekte die alles afbreekt. Ze kon niets meer zien, niet meer lopen, niet meer denken, niet meer zelf eten. Eigelijk kon ze zelf niets meer. Had ook last van zware epilepsie. We hebben haar altijd met veel liefde thuis verzorgd. Heeft ook altijd bij ons gewoont. Op 10 sepember 2007 is ze overleden. Nu alles achter de rug is valt er een stilte en veel verdriet. We missen haar zo erg. Onze andere dochter heeft de zelfde stofwisselingsziekte. Kan niet veel meer zelfstandig. Woont gelukkig wel bij ons thuis. Ondanks ons verdriet moeten we verder voor onze andere dochter. Soms erg moeilijk omdat we weten dat we ook haar gaan verliezen. We weten we moeten verder, al is het wel erg moeilijk….Wie heeft er ook een kind verloren?? En hoe gaan jullie er mee om??
Gré

09-10-2007 03:07

lieve Nirota,
allereerst mijn oprechte deelneming.
zit hier met pijn in 'thart, jou droeve verhaal te lezen, en iets dwingt me, om te reageren.
nee,ik heb geen eigen kind verloren,dus daar kan ik mij niet in verplaatsen.
Maar een zo'n jong meisje wat ook nog zo heel veel heeft moeten lijden,dat voelt
voor mij als een machteloosheid, en raakt immers elk mens.
Wat moet dat verschrikkelijk zijn, je eigen meisje zo zinloos te zien lijden, en dan ook nog te moeten verliezen.
En als of dat nog niet genoeg is, dan ook nog je andere meisje.
Wat een ellende!
En daar mogen wij weer door leren toch, ondanks al onze verliezen, dankbaar te zijn, voor dat wat wij nog hebben.
Cynisch, maar o,zo waar.
Ik heb veel verloren, maar dat is bij jullie leed maar een fractie.
Er zijn hier best wel veel mensen die weten wat het is om je kind te verliezen.
Blijf het hier maar van je afschrijven, dat lucht altijd op.
Ik ben in ieder geval blij dat dit bordje er is, als een verbondenheid door rouw!
Wens jullie dan ook veel kracht toe in jullie grote gemis, en de donkere toekomst.
Wat zijn jullie een kanjers
een bemoedigende groet!
Gré
gerda

09-10-2007 19:38

Lieve Nirota, wat vreselijk voor jullie om zo je dochter te verliezen. Mijn zoon Andreas is twee jaar geleden heel plotseling aan een hersenbloeding overleden. Hij was 26 jaar. Ik weet dus heel goed wat je voelt, de eenzaamheid, alles. Er zijn sites voor ons. Een ervan is van de vereniging van ouders van overleden kinderen (VOOK), http://www.vook.nl/
een andere is Lieve Engeltjes http://www.lieve-engeltjes.nl/index.php?option=com_content&task=view&id=51
Ik wens jullie heel veel sterkte en moed om op de een of andere manier een weg te vinden, ook voor jullie andere dochter. Liefs, Gerda .
ineke

12-10-2007 20:58

ook wij hebben twee maanden geleden onze zoon verloren van 25 jaar.
hoe ga je er mee om. veel praten , veel huilen.
het is gewoon heel moeilijk. we hebben het boek van jos brink “rouw op je dak”gekocht. hebben we ook veel uit gehaald.
verder moet je het allemaal zelf doen hoe moeilijk het ook is, niemand kan je er echt bij helpen , alleen een luisterend oor zijn.
soms weet ik ook niet hoe ik door moet gaan , maar dan denk ik weer dat ik nog 2 kinderen heb waar ik door voor moet gaan , maar zwaar is het wel.
veel sterkte
alwine

12-10-2007 21:52

Lieve Nirota,
Meis wat het je veel moeten doorstaan dat jouw dochter zo ziek was en later is overleden.
Als je wilt praten kan dat er is misschien in jouw regio een contact groep?
Of een gesprek alleen met een contactouder dat kan ook hoor.
Dat kan je steunen en helpen in je verdriet, met een lotgenote die zelf ook een kind verloren heeft.
En ja weet wel dat je het zelf moet doen maar praten met lotgenoten hebt een hele boel zij weten wat je bedoelt en zeggen niet nou treur je er nog om?
Die begrijpen je ze hebben medeleven geen medelijden,
Mijn zoon is plotseling overleden aan een maagbloeding kon geen afscheid nemen
Meis wens je heel veel sterkte en kracht toe.
Liefs alwine
harry

13-10-2007 00:29

Hallo, mijn dochters hadden ook een stofwisselingsziekte. Nadat de oudste was geboren bleek dat ze een verstandelijke beperking had/kreeg. Wij hebben toen een erfelijkheidsonderzoek gehad en daar kwam eigenlijk niets uit dus na 6 jaar de tweede. Speciaal met de keizerssnede omdat men dacht dat het van de oudste door de bevalling was gekomen, zeer zwaar. De bevalling van de tweede was zeer goed ze scoorde 10 op die geboorte schaal alles goed. Tot na drie maanden. Ze begon zich schrap te zetten met drinken en wij ongerust. Naar de kinderatrs die dacht dat het door onze onrust op de baby overging. Toch wat onderzoekjes en toen gelijk naar het ziekenhuis, zwaar zouttekort. Vanaf drie maanden tot dat ze een jaar was in het ziekenhuis gelegen. Een stofwisselingsziekte die verder niet voorkwam. dit taste ook de nieren aan. De oudste moest toen ze 13 was dialyseren en we dachten dan hebben we nog 6 jaar de tijd voor de jongste maar die moest een half jaar later al dialyseren. De oudste overleed toen ze 14 was, niet aan de nieren maar haar bloed stolde en was niet te stoppen. De jongste is 15 geworden en ook hetzelfde met haar bloed. Je vraagt hoe verwerk je het. Van de jongste is nu 11 jaar geleden, je geeft het een plaats maar op dit moment heb ik het weer erg moeilijk en ga toch maar naar een psycholoog die gespecialiseerd is in complexe rouwverwerking. Dat raad ik je ook aan wacht daar niet mee, anders komt het toch een keer. Je moet toch verder en een buitenstaander kan je beter helpen dan een bekende.
Ik wens je heel veel kracht en sterkte toe.
Warme groet,
Harry
Gré

13-10-2007 01:15

wat een diep verdriet Harry,
wilde wel helpen, maar dan leid de kreupele de blinde.
maar wat goed dat jij hier het verhaal van je overleden kinderen na zo'n tijd weer neerzet.
zo komen je kinderen weer in het voetlicht waar ze recht op hebben, en jij helpt er toch ook weer een ander mee op weg, om er verder mee te kunnen leven.
niet te bevatten hoeveel er wordt geleden!, waar wij dagelijks aan voorbij gaan.
alle Goeds en Kracht!
Gré
nirota

13-10-2007 01:20

Hallo
Op deze manier wil ik mijn dank uitspreken
voor de mooie berichten.
Ook jullie allemaal heel veel sterkte met jullie verlies
groetjes MargoGré

dochter overleden op 17 jaar

nirota

Gré

gerda

ineke

alwine

harry

Gré

nirota