Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
filosofia
hallo mensen hier,
9 jaren geleden alweer.. Ik was gescheiden en leerde de man van mijn leven kennen; het was een groot feest, zowel voor mij als voor de kinderen. na een jaar kwam hij bij me wonen, na een week gaf ik hem een fiets, voor z'n naderende verjaardag.
Dezelfde dag is hij met die fiets over de kop geslagen, heeft zijn nek gebroken, en heeft nog 4 dagen geleefd. Horror, onbegrip, volkomen leegte, en vooral; geen benul hoe het verder ooit nog iets zou kunnen worden met mij.
van alle kaartjes die ik heb ontvangen is er eentje me altijd bijgebleven: “Het was zo donker dat ik allemaal lichtjes zag..”
en dat wil ik hier laten weten; ondanks het zwarte gat, moeizaam leven; het is waar, wat ze zeggen; die lichtjes komen, worden overheersender. Nu, na 9 jaren denk ik met dankbaarheid terug aan deze man, ook wel met heimwee, ook wel met een vraagteken ( waarom..) , maar mijn leven is weer vrolijk, ik heb weer perspectieven gevonden, ik zie weer licht.
dus al lijkt het voor jou onoverkomelijk, uiteindelijk, dat denk ik echt, vind je een weg .
Sterkte,
Filosofia
