Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Stef
Het is vandaag 6 weken geleden dat mijn zus belde, Mam is overleden. Ik kon dit niet geloven, omdat ik de vrijdag ervoor nog boodschappen met haar gedaan had, ze had nog iets lekkers voor me gemaakt, en we hebben gezellig gekletst. Maar toen ik bij haar huis kwam, zat ze daar, op haar eigen stoel, voor de tv, en haar voeten op tafel. Ze had ook een kopje thee klaargezet.
Mijn moeder was een fantastisch mens, ze was al negentig, maar vond het onzin dat iedereen het over haar leeftijd had, je zou haar geen dag ouder dan zeventig hebben gegeven. En ze was ook niet oud, zal vol met leven, heel veel plannen, ze zou bijvoorbeeld nog in een luchtballon gaan, en zeker ook nog een keer naar mijn andere zus, die in het buitenland woont.
Ze wist dat ze op deze manier zou sterven, de hele vrouwelijke lijn van haar familie is zo gegaan, en ze wist daardoor ook hoe moeilijk het voor ons zou worden, daarom hield ze ons ook voor dat we haar leven moesten vieren, en niet verdrietig moesten zijn.
Maar dit is niet mogelijk, ik ben zo verdrietig, van alle kinderen kwam ik het meest bij mijn moeder, hulp had ze ondanks haar leeftijd niet nodig, alleen boodschappen doen werd moeilijker. Er is nu zo'n leegte in mijn leven, er komt niets meer uit mijn handen. Ik weet dat ik dankbaar mag zijn dat ze zo lang bij ons gebleven is, maar ik mis haar ontzettend.
