hai Loes;
In de grote ,drukke wereld die holt , raast , leeft , rent…..leef ook jij , met je verdriet , je gemis , die grote lege plaats. En temidden van dit kun je je ontzettend eenzaam voelen. Je bent op zoek naar mensen die je begrijpen ,je voelt je alleen , zoekt troost, wilt praten over je verdriet……Loes….echt …je kan het hier kwijt , je kan het hier vinden….hier….en nu….
Maar weet je…. soms moet die ander net die woorden kunnen vinden ,net de moed op kunnen brengen , net de kracht kunnen krijgen………, ja gewoon …die ander die zich net als jij , zo alleen voelt , zich afvragend : Waar moet ik naar toe ??? die ook zo'n intens verdriet voelt……..en niet weet waar zij of hij het zoeken moet.
Ja , dan kun je het prikbord aanklikken , je kan het lezen…maar reageren…??…neen nu even niet…..met tranen in de ogen en een dikke brok in de keel…..wordt het prikbord weer dichtgeklikt…..om het morgen weer te openen ….en weer te lezen…..van de prikkers van vandaag , gisteren of vorige maand……en te ontdekken dat er zoveel verdriet is…..maar dat ieder verdriet toch weer anders is….en ieder mens er anders mee omgaat.
Lieve Loes….als het je helpt schrijf het gewoon van je af hier…..ook al wordt er misschien niet zo vaak en veel op gereageerd….weet dat er prikkers zijn die met je meevoelen , met je meeleven ……maar even gewoon op afstand blijven…..om welke reden dan ook.
Ik wil je erg veel sterkte wensen.
lieve groet van mij;
Sarjanny