Lieve mensen,
mis jullie gesprek en support!
al even niets meer gezegt hier.
maar dat wil niet zeggen dat het verdriet van mijn overleden man voorbij is!!
Laten we elkaar steunen!
anders heeft deze site geen nut meer!!
alleen sandra schrijft nog.
en krijgt ook geen reactie!!
waar moeten we anders heen?
Hai Loes,
Ik kom net thuis van een gezellig avondje bijkletsen en als ik thuis kom dan zet ik automatisch nog heel even mijn pc aan. En macht der gewoonte open ik ook altijd nog even het prikbord. Op het prikbord waar anderhalf jaar geleden nog ruwweg geschat 20 reacties per dag gegeven werd door de lezers zie ik nu inderdaad soms dagen niks. Ik zou willen dat het nog steeds voor de nieuwelingen die steun zou zijn zoals het toen voor mij was. Het is goed dingen te delen met mensen die hetzelfde voelen en meemaken op hun weg in het rouwproces. Ik heb vaker gezegd voor dat proces staat geen tijd, maar wel hoe ver je bent in dat proces. En op een bepaald moment kun je er wat meer afstand van nemen en dat moment is voor een ieder verschillend.
Wat ik er mee wil zeggen dat ik niet iedere dag meer bezig ben met rouw, wat niet betekent dat mijn Ton niet iedere dag meer in mijn gedachten is.
Ik heb altijd zoiets van ik kan wel reageren op berichten, maar merk dat ik me niet meer helemaal zo in kan leven en mee kan voelen op zo'n manier dat het de schrijver of schrijfster steun kan bieden. Ben bang dat ik te “positief” klink en dat kan mensen misschien afschrikken.
Maar nu wilde ik toch even reageren, hier met mijn sigaretje en mijn wijntje erbij. Omdat ik je oproep heel GOED vind en hoop dat het reacties oproept.
Liefs van Marry
lieve Loes
Ik sluit me graag aan bij Marry.
Ik vind het ook zeer opvallend dat het zo ijzig stil is op het bord.
Ontzettend jammer want juist hier is het de plek om elkaar te steunen.
Ook in ben net als Marry al een flink eind geklommen ook dankzij de vele steun van de mensen hier.Ook voor anderhalf jaar geleden zat ik in dat net van tal van emoties en kon ik ook beter reageren doordat ik ook nog echt vanuit mijn gevoel sprak.
Ik wil het dan ook er niet makkelijk afmaken met het zinnetje het is herkenbaar.
Daarvoor zijn de gevoelens die jij nu meemaakt veel te intens en verwarrend .Ik sluit me echter aan bij je mening dat het fijn zou zijn als mensen weer op elkaar zouden gaan reageren.
Mensen steun elkaar, daarmee zou ik graag willen afsluiten.
Stil hoop ik door jouw schrijven dat er weer wat meer energie in geblazen wordt en vooral de betrokkenheid terug komt.
liefs anke
ik dben hed hedlemaal eens alleen red je het niet
sterkte met het verwerken
ik zit zelf voor dit probleen op de paaz afdeling in deeltijd mensen vinden je soms een zeur pietr want a een jaar moet he over zijn het is 1 jaar en achtmaanden geleden van mijn man en ben echt alleen opdeze wereld
tgreoetjes aartjeloes schreef:
>
> Lieve mensen,
> mis jullie gesprek en support!
> al even niets meer gezegt hier.
> maar dat wil niet zeggen dat het verdriet van mijn overleden
> man voorbij is!!
> Laten we elkaar steunen!
> anders heeft deze site geen nut meer!!
> alleen sandra schrijft nog.
> en krijgt ook geen reactie!!
> waar moeten we anders heen?
Hoi,
Ik ben Linda en heb 11 november 2006 mijn moeder verloren. Ze was 54 jaar. Ik ben voor het eerst op dit prikbord en lees alle verhalen. Ik heb het gevoel dat ik wat moet met al mijn verdriet, maar ik vind het ook doodeng om dit te delen met anderen. Toch zet ik maar even een berichtje neer als “nieuweling”. Ik loop bij een psychologe en een haptonoom om dichter bij mijn gevoel te komen, omdat ik alles wegstop. Ik ga me lichamelijk steeds slechter voelen en daarom ben ik hulp gaan zoeken.
Ik weet niet zo goed wat ik met dit berichtje wil, maar ik deel nu in ieder geval iets.
liefs Linda
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's