hier zit ik dan s'nachts,ik kijk naar je foto en voel de pijn.

het afscheid was goed zeggen de kinderen.

maar ik kan het wel uitschreeuwen van pijn en verdriet.

ik wilde helemaal geen afscheid nemen van je.

jij was mijn alles.

het leven is zo oneerlijk.

lieve lex je hebt er alles aan gedaan om bij me te blijven.

chemo ,nieuwe medicijnen,maar het was ons niet gegund.

jij ging heen en was blij dat je kon inslapen,allleen ik snap het nu nog niet!!!

terwijl we toch alles besproken hebben,maar schat ik mis je zo.

wie slaat nu de arm om me heen?

het heerlijke gevoel dar wij samen hadden is weg.

loes en lex, lex en loes nooit meer.

hoe raak ik de pijn kwijt?

het leven heeft geen zin meer