hallo
eff me eigen voorstellen
ik ben een vrouw van 45 jaar .2kinderen die al uit huis zijn
ik ben verleden jaar mijn moeder en mijn man verloren
en nu een jaar later voel ik me ……..ja hoe voel ik me eenzaam denk ik
hij was me maatje en me moeder ook
ik heb geen broers of zussen dus ook niks om over vroeger te praten
ik mis hem zo erg…….
nu ben ik een goede vriend tegen gekomen en hebben lekker zitten praten
over vroeger zijn vrouw is ook overleden
maar op een dag vertelde hij dat hij verliefd op me was………mijn god ik dacht
hoe is dat mogelijk maar ja dat kan gebeuren………ik heb dat gevoel niet moet er ook niet aan denken
maar er zijn meer vrouwen van mijn leefdtijd die dit mee maken……..hoe pakken jullie je leven weer op ik vindt de zaterdag avond het ergste ik ben geen mens die alleen uit gaat of naar een hobby clubje gaat soms denk ik wel eens ik zou wel eens gezellig uitgaan dansen en zo maar met wie? ik heb niet zo veel vriendinen
en die ik heb zijn getrouwd dus een avondje stappen zit er dan niet in
ik zit er in de knoop met me zelf ik weet het af en toe niet meer
mijn kinderen zijn schaten hoor maar hebben wel de eigen leven
ach ik denk ik schrijf het eff op ik weet niet hoe ik mijn gevoel moet beschrijven
verdriet.boos.eenzaam alles komt te gelijk
bedankt voor het lezen