Vader overleden, moeder heeft rust

  • JJW

    Vorige week is mijn vader plotseling overleden door een hersenbloeding. Drie jaar geleden heeft hij een groot herseninfarct gehad en heeft zich door keihard knokken weer een menswaardig bestaan gehad (zichzelf verzorgen, lopen, lezen). Doordat mijn moeder de zorg niet meer aankon is hun relatie nog slechter geworden. Het liefst had zij hem naar een tehuis laten gaan; dat heb ik een half jaar geleden kunnen voorkomen, zodat mijn vader tot op de laatste dag nog thuis is geweest. Mijn moeder mist mijn vader wel, maar heeft nu rust. Ik mis mijn vader heel erg en vraag mij af of ik de enige ben die hier moeite mee heeft.

    Een bedroefde zoon

  • loes

    lieve JJW,

    ik wil je heel veel sterkte toewensen met het grote verlies van je vader.

    oordeel niet te hard over je moeder.

    ook zij heeft het heel zwaar gehad,denk ik.

    Haar man,jouw vader,was opeens een ander persoon door zijn herseninfarct.

    niet meer de sterke man die hij was.

    zij was machteloos,maar heeft hem toch verzorgd.

    misschien werd de relatie slechter omdat jouw moeder het geestelijk ook niet meer aankon?

    Heeft iemand wel eens gevraagd hoe het met haar ging?

    zij heeft nu rust omdat zij een zware taak kwijt is,maar ze mist haar man,de vader van haar kinderen,en ze zal veel verdriet hebben net als jij.

    praat met haar en probeer elkaar te troosten,het is nog zo kort geleden.

    het verdriet zal er niet minder om worden,maar heb elkaar lief!!!

    omarm en kus elkaar,want jullie hebben elkaar nog.

    veel liefs van Loes

  • D.okic

    nee hoor mij pa is donderdag overleden naar een kort ziekkbed .leukemie had hij een beginde vorm de eeste chemo kwam hij makelijk doorheen de tweede niet de tasten zijn longen nieren maag en lever aan ..

    ik ga zo naar hem kijken maar mij ervaring is praten praten en nog eens praten zoveel je wil .

    wat ik ook doe is een persoonlijke brief in zijn kist stoppen een brief met mij caotische handschrift met mij spelfouten enz enz aan niemand laten zien en ik heb daar een kopie van gemaakt

    wat mij ook is geadviseert is om alle momenten die je aan hem denk op te schrijven

    veel sterkte milan dokic

  • fioontje

    Ik denk dat het voor je moeder heel moeilijk is, net als voor jou.

    Mijn moeder heeft 1,5 jaar kanker gehad, en op het einde kon ze niets meer zelf, en wilde ze ook niet meer alleen blijven. Mijn vader, zusje en ik hebben haar tot op het einde zelf verzorgd omdat ze niet naar een ziekenhuis wilde. In de week tussen haar overlijden en de crematie hadden we alledrie het gevoel dat we voor het eerst sinds lange tijd weer eens iets voor onszelf hebben kunnen doen. En ik heb me daar regelmatig toch schuldig over gevoeld.

    Nu denk ik echter dat het heel normaal is dat je tijd voor jezelf nodig hebt nadat je een lange tijd je hele leven in het teken van een ander hebt gesteld.

    Ik denk dus dat je moeder gewoon behoefte heeft om weer eens iets voor haarzelf te doen, omdat ze zolang voor je vader heeft geleefd, en dit kennelijk heel moeilijk aankon. Dat betekent echter niet dat het minder moeilijk is als iemand overlijdt van wie je houdt. Ze zal je vader zeker missen, en het misschien wel net zo erg vinden als jij. Ze heeft echter ook even rust nodig. Even tijd voor zichzelf.

    Dit is natuurlijk allemaal vanuit mezelf geredeneerd, dus misschien zit ik er wel helemaal naast, maar zo heb ik het ervaren. Ik hoop dat je er misschien wat aan hebt. Maar de pijn en verdriet en het missen herken ik zeker. bij jou is het je vader bij mij mijn moeder maar het is ontzettend moeilijk. Mijn moeder is april dit jaar overleden en ik heb echt het gevoel dat het elke dag moeilijker wordt.

    Heel veel sterkte voor de komende tijd, en ik denk dat je vader niet alleen door jou, maar door een hoop andere mensen gemist zal worden.

    liefs fioontje