Mijn rots in de branding is er niet meer.
Op vakantie gestorven en nog steeds niet terug thuis, alleen in het verre Cuba.
Jarenlang was je mijn vriend, minnaar steun en toeverlaat.
3 jaar geleden zijn onze wegen gescheiden.
Maar we hielden nog steeds van elkaar, je zei altijd, ik hou van je en dat is de ellende.
Ik kan niet met je en ik kan niet zonder je.
Je bent mijn Guapa.
We konden elkaar niet loslaten, en met tijd en wijle was dit heel erg moeilijk.
Je had een andere vriendin, ze was bij je in Cuba, bij haar ben je gestorven.
Hoe moeilijk het ook is, ik bewonder haar enorm, het zal je maar gebeuren, dat je vriend sterft op vakantie en je bent aan je lot overgelaten.
Mijn gedachten gaan uit naar je dochter, net 18, je trots, alleen verder zonder haar vader.
Prachtig dat je familie mij gebeld heeft met de mededeling dat je er niet meer bent.
Bij je foto staat een kaarsje en witte bloemen, geel is ruzie zei je altijd.
Nu moet ik je echt loslaten, nu kan ik niet meer met je praten, je niet meer om raad vragen.
Ik heb een prachtige tijd met je gehad, en al die momenten passeren de revue.
Ik wens iedereen die je gekend heeft heel veel sterkte met dit ongelofelijke verlies, en ik hoop dat je heel snel naar huis mag komen, zodat we je het afscheid kunnen geven wat je verdient hebt.
Peter,
Je was mijn rots in de branding
en koerste recht door zee,
Je trotseerde storm en golven
alleen……… je had de wind niet mee.
Voor altijd in mijn hart,
jouw Guapa.