help me

  • loes

    zonder Lex voel ik me zo eenzaam

    de dagen zijn zo moeilijk.

    eigenlijk wil ik niet echt meer leven voor wie,waarom?

    mijn huis poetsen?

    is dat nu hetgene wat er van over is?

    14 maanden zonder mijn grote liefde,het is een ramp.

    ik ben nu 55 jaar,hoe lang moet ik nog?

    ik zou willen dat het morgen over was.

    Loes

  • yvon

    Hoi Lieve Loes,

    Je woorden zijn zo eerlijk en zo kwetsbaar…Maar je moet door….. voor jezelf !! Lex zou niet willen dat je zo treurig de dagen slijt.. Zou jij toch ook niet (in de omgekeerde situatie) willen ? Je moet door en er wat van proberen te maken.

    Misschien kun je jezelf ertoe zetten morgen een afspraak bij de huisarts te maken en vertel hem/haar dan heel eerlijk hoe verdrietig en wanhopig je je voelt…. En dat de buitenwereld niet aan je merkt hoe verscheurd je je voelt en dat je behoefte hebt aan steun en een luisterend oor. Misschien heb je een duwtje in de rug nodig om die stap te zetten, om hulp te vragen: dus bij deze…

    liefs,

    Yvon

  • loes

    Lieve yvon,

    Ik was altyd de optimist,5 jaar lang,tijdens de ziekte van Lex.

    eigenlijk wil ik niet toegeven dat het nu niet goed gaat.

    omdat ik geen pilletjes wil.

    en ik ben niet gewend om hulp te vragen.

    we losten alles zelf op,maar ineens lukt dit niet meer.

    weet je ik zie mezelf al bij de huisarts,hij luistert,ik vertel mijn verhaal en dan moet ik het toch weer alleen doen.

    misschien heb je wel gelijk,maar voor wie moet ik door?

    mijn grote liefde is weg en komt nooit meer terug.

    je had ons moeten zien.

    iedere dag pret ondanks alles.

    wat is nu dan nog de zin van het leven?

    ik weet er geen antwoord op.

    Loes

  • schoen

    Lieve Loes,

    Je kent me niet maar ik herken jouw verdriet en gevoelens, ik weet waar je door heen gaat, je vraagt help me. De enige die kan helpen dat ben jij zelf en daarbij heb je steun nodig van anderen. Een huisarts kan je daar bij helpen al is het maar met een pilletje, die hoeft niet voor eeuwig te zijn.

    Ken je de site de draaikolk, dit is een lotgenotengroep voor rouwenden, mensen die op velerlei manieren hun partner zijn verloren. Je vindt er steun, een half woord is al genoeg, het helpt als je met mensen praat die je begrijpen. Helaas weet ik er alles van. gelukkig heb ik mijn leven weer aardig op de rails.

    Op een dag zeg je weer,ik heb weer zin om te leven, ik zie er de lol weer van in.

    Groet,

    Simone

  • Gosse

    Lieve Loes,

    Twaalf maanden en 22 dagen geleden is mijn allerliefste in mijn armen gestorven na anderhalf jaar strijd tegen kanker. Alles hebben we eraan gedaan. 28 Jaar heb ik met haar elke dag in liefde geleefd. Het accepteren van haar dood, de aanvaarding en de verwerking tot er geen ‘maren’meer waren heb ik achter de rug. Ik heb best lol en maak ook wel weer plezier. Maar …. ik mis haar zo. Elke dag. O, ik heb bagage genoeg om in te zien dat gevoelens als geluk puur van jezelf zijn. En ik heb een enorme rust in mij. Zo ziek als ze was: het was op. De dood was een verlossing. Maar …. ik mis haar zo. Elke dag. Liefde, ach dat zit in jezelf en ik kan het heel gemakkelijk geven. Er zijn een paar mensen in mijn leven die heel veel van mij houden en ik van hen. Maar …. ik mis haar zo. Elke dag. Een paar weken nadat zij overleden was wilde ik eigenlijk stoppen met leven en keek regelmatig naar de zelfmoordsite's. Maar ik had haar beloofd om het eerste jaar geen dramatische beslissingen te nemen. Het jaar is nu om en af en toe denk ik dat het gemakkelijker is om te stoppen dan door te gaan. Ik betrapte mij vandaag erop dat ik weer naar de zelfmoordsite's kijk…. Ik mis haar zo. Elke dag. Ik denk dat dit nooit weer overgaat. Misschien wil ik dat ook wel niet. En als jij zoveel van Lex hield, dan zul je dat denk ik ook niet willen. Ik denk dat het leven zonder …. moeilijker is en blijft.loes schreef:

    >

    >

    > zonder Lex voel ik me zo eenzaam

    > de dagen zijn zo moeilijk.

    > eigenlijk wil ik niet echt meer leven voor wie,waarom?

    > mijn huis poetsen?

    > is dat nu hetgene wat er van over is?

    > 14 maanden zonder mijn grote liefde,het is een ramp.

    > ik ben nu 55 jaar,hoe lang moet ik nog?

    > ik zou willen dat het morgen over was.

    > Loes