Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
anke
Lieve allen,
Nog steeds met dankbaarheid kijk ik terug naar de mensen die me via dit prikbord zoveel steun hebben gegeven.
Veel mensen kunnen , al zullen er nog steeds van die momenten zijn dat het even anders gaat, weer dat draadje op pakken van het leven. Dat is goed.
Ik kijk terug op de periode die ik inmiddels voor een groot deel kan afluiten.
Toch wil ik graag nog wat met jullie delen.
Dik een half jaar geleden kwam ik al surfend op een site terecht van een vrouw die voor het eerst van haar leven een boek schrijft.
Een boek met als titel Leven zonder ouders.
Mensen gezocht stond erbij: die hun verhaal kwijt willen over hoe is het is om verder te moeten zonder je ouders.
Zoek je nog mensen ? mailde ik haar terug. Ja en daar is het begonnen.
Het koste wat energie door alle emoties die eruit komen , om mijn verhaal op papier te zetten. Het blijkt maar weer hoe goed het is om van je af te schrijven.
Er ging tijd overheen en ineens daar een mail . Ik wil graag je verhaal opnemen in mijn boek. Misschien dat ik nog een interview met je wil houden.
Boem. Ineens sloeg daar even de paniek toe.
Heel impulsief antwoorde ik , ik weet niet meer of ik het wil.
Waar ben je bang voor Ank? Bang voor je emoties ? Bang dat het weer heel veel opent bij je.Als je niet wilt doen we het niet ?
En ja ze had gelijk , het kwam zo dichtbij , ik was bang voor die emoties, bang om weer die controle te verliezen over mijn eigen ik. Het had me immers al zoveel moeite gekost om mijn leven op orde krijgen.
Rond mijn verjaardag zeven mei , dit jaar veertig en ook nog eens vier mei het tweede sterfjaar van mijn vader, werd de eerste versie van het verhaal mij toegezonden. Daar stond het dan op papier en wat ik er van vond.
Ik bekeek mijn eigen verhaal van een hele andere kant , het leek wel of ik even aan de zijlijn stond te kijken.
Hoe ik het vond? Aangezien de waterlanders rijkelijk over mijn gezicht vloeiden, kon ik niks anders zeggen dan goed.
Mijn gevoel zat er nog in.
Het heeft me best even wat gedaan en zo op deze manier krijg ik een mooie herinnering terug voor al dat werk wat rouw met zich meebrengt.
Medio dit jaar hoopt ze haar boek met vele andere verhalen af te ronden .
Ik voel me goed , maar kan niet ontkennen dat het meer met me doet dan gedacht.
liefs anke
