Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
anne-marie
Beste Lynn,
Bedankt voor je uitgebreide reactie. Ik denk dat het een gebruik is van taal, dat we eigenlijk langs elkaar heen praten. Misschien ken je het boek en de artikelen van Ide Wolzak, Huilen doe je maar in de pauze, daar staat ook veel in over het gebruik van taal. Maar eigenlijk vind ik dat je eigen verhaal een voorbeeld is om aan te geven dat het doorlopen van de verschillende fases van het rouwproces en dan is er aanvaarding en gaan we weer verder met ons leven, gewoon niet bestaat, voor jou niet en voor anderen ook niet. Er is geen handleiding voor het rouwen, ieder doet het op zijn eigen manier en in zijn eigen tempo. En de verschillende fases doorlopen in een bepaalde volgorde is er ook niet bij. Er is niets pathalogisch aan jouw verhaal, dat is rouwen. Waarom is dat pathologisch, je hebt verdriet, en de rest interesseert je geen bal. En in het diepst van je ellende denk je, zo kan ik niet verder gaan, en dan is er het geloof, of de nieuwe vriend, of de begrijpende buurvrouw, of de lotgenotengroep, of de psycholoog, maar uiteindelijk ben je het zelf. Uiteindelijk ben je het zelf die zegt, ik wil verder leven. Maar wat is er pathologisch aan het feit dat je zo verdrietig was dat je stil viel? je verloor twee kinderen en je familielid, waarom vind je jou reactie daarop een pathologische reactie, omdat anderen het zo vonden, omdat je psycholoog het zo vond, ik vind het eigenlijk een hele normale reactie. Ik mail op een lieve engeltjes groep, van de vrouw 28 vrouwen die meemailen in mijn groep, werken er op dit moment maar drie, waaronder ikzelf. Dus misschien is het wel normaler om niet te werken, of te stoppen met werken of je opleiding dan om dat wel te doen als je heel verdrietig bent. Pathologisch is afwijkend van de regel, en wat is de regel. Mensen worden radeloos van verdriet, ziek van verdriet, bonken op de muur, gooien het serviesgoed stuk, gaan zich bedrinken, maar dat is niet pathologisch, dat is de normale reactie op verdriet. Het gaat dus om het woord pathologisch. Pathologisch is ziek en niet normaal. Ik zou menen dat de uitgangspunten zouden moeten worden veranderd en dat in het kader van rouwen en verdriet veel meer vormen van gedrag en reacties als normaal zouden moeten worden beschouwd. We zijn hele normale, maar verdrietige mensen die niet op zoek zijn naar mensen die etiketten plakken, maar op zoek zijn naar mensen die zeggen, ik begrijp dat het moeilijk voor je is. Het is niet pathologisch dat het moeilijk voor je is, het is normaal dat het moeilijk voor je is. Hoe ga je verder in je leven met het verdriet? Als je dat straks als hulpverlener je boodschap is, ben je volgens mij op de goede weg. Rouw verwerk je niet, het is leven met verdriet. Veel succes met je opleiding. Sorry dat het zo'n lange reactie is geworden. Ik zit weer wat in een dip, gisteren was het een jaar geleden dat Gabriël* is geboren, een verjaardag zonder balonnen en zonder taart met één kaars,
groetjes van anne-marie
