Dit is mijn eerste berichtje hier. Ook mijn man is kort geleden (26 april 2007) onverwacht overleden aan een hartaanval. Ik heb 2 zoons van 16 en bijna 14. Mijn man was net 55 geworden. Ook veel te jong. Veel te vroeg. Ook wij hadden samen nog zoveel plannen.
Herkenbaar? Jazeker.
Wij kenden elkaar 20 jaar, waarvan 16 jaar getrouwd.
Dit is onrechtvaardig, wreed. Ik heb geen rust en nog totaal geen vrede met wat is gebeurd.
Hij is thuis overleden. 's nachts. De hartaanval duurde max. 10 tellen? Ik heb mijn zoons geroepen dat “er iets met jullie vader is!” Ze zijn er getuige van geweest dat hun moeder hun vader heeft geprobeerd te reanimeren tot de hulptroepen arriveerden. Vergeefs! Ik zit nog in een totale verdoving/shock. Hij heeft “een mooie begrafenis” gehad. Er waren 250 mensen aanwezig. Mijn man was zeer geliefd/gewaardeerd/gerespecteerd.
Hij wilde minder gaan werken en met zijn 60e helemaal stoppen.
Helaas…….. Hij is definitief gestopt.