mam

anke

02-04-2007 19:17

Ja lieve mam,
Heel veel van je eigenschappen leven in mij voort.
Mam ik kan je zeggen , uit het diepst van mijn gevoel.
Je was de liefste, de koppigste, maar o zo trouw aan een ander,
soms wat minder aan jezelf.
Je mocht er zijn mam,
in je eigen hoedanigheid.
na een korte sessie eft (emotionel freedom techniek) kwam je veel naar boven,
de hang naar het oude,
de dromen,
de valkuilen die ik van je overneem en natuurlijk vele andere eigenschappen.
Ik ben bang om te falen als moeder, maar dat stuk hoort niet bij mij, mam er kwamen veel emoties naar boven, ik merkte dat dit niet mijn stukje was, maar jouw innerlijke strijd.
Mam je hebt het goed gedaan .Als er dan toch een weg naar bovenis neem dan altijd in gedachte dat ik als ik kind heb geweten dat ik een moeder had.
liefs een trotse dochter
Echt.
Anke
yvon

05-04-2007 08:10

Lieve Anke,
Fijn dat deze methode wat dingen op een rijtje zette en wat rust/berusting bracht.
En al heb je het misschien niet nadrukkelijk uitgesproken, non verbaal vertelde je je moeder vast honderden keren dat je blij met haar was !
Yvon
Jeanine

24-04-2007 11:48

Het missen van je moeder gaat nooit over volgens mij. Mijn moeder is nu ruim 9 maanden dood. Ze was 84 maar ondanks dat is het verliezen van een moeder altijd te vroeg. Echt een kanjer van een vrouw! Ze heeft zoveel doorstaan want ze wilde zo lang mogelijk bij ons blijven. Zonder haar sterke wil was ze zeker een aantal jaren eerder gegaan. Maar het definitieve knaagt verschrikkelijk. Nooit meer een telefoontje enzo. Ondanks dat je weet het is goed zo, ze kon niet meer, is er nog steeds een GROOT gemis. Samen waren we zo close. Met haar dood nam ze een stukje van mij mee en gaf een stukje aan mij wat ik voor altijd meedraag in mijn hart.
Ik wil iedereen hier heel veel sterkte toewensen met het dragen van verlies.
Schrijven en praten helpt echt!!!!
joyce

24-04-2007 20:19

mijn moeder is 12 januari dit jaar gestorven aan longkanker. ze was 56 en nog maar een half jaartje ziek. vele onderzoeken heeft ze gehad en uiteindelijk nog een risicovolle operatie. alles was geslaagd,alleen wilde ze niet herstellen. ze bleef klaplongen krijgen en knapte gewoon helemaal niet op. ze is toen ook ineens haar stem kwijt geraakt en dat was echt erg,want haar stem konde we niet meer horen. op de dag dat ze gestorven is,is ze nog naar het ziekenhuis gegaan,omdat ze het benauwd had,ze moest eigenlijk blijven,maar wilde perse naar huis toe. eenmaal thuis heeft ze niet gegeten,maar gevreten,net als of het haar laatste etmaal was en snachts is ze heel vredig ingeslapen.
het is allemaal zo snel en plotseling gegaan. ik had er vrijwel meteen daarna wel vrede mee,want ze was zo ziek en ze had genoeg geleden. maar nu een paar maanden later merk ik dat ik er niet tevreden mee ben en wil haar terug. ja ik weet het,het is iets wat onmogelijk is. maar wij hebben ook zo'n rotjaar van te voren gehad,waardoor er veel dingen tegen elkaar gezegd zijn,waardoor we elkaar zo pijn hebben gedaan en dat is nooit uitgesproken. ik voel me daar schuldig over,dat ik dat toen zover heb laten komen. ik weet ergens wel,dat mijn moeder me het vergeven heeft,anders was ze niet gegaan,maar toch. ik zou nog zoveel met haar willen bepraten en vragen aan haar. ik ga hier onderdoor,want kan er met weinig mensen in mijn omgeving mee praten of ik moet er steeds zelf over beginnen. en dat wil ik niet,want ik heb dan zoiets van daar komt ze weer aan en het zijn dan ook vaak dezelfde verhalen. ik heb er wel veel moeite mee om er met mijn vader over te beginnen,wat ik wel van plan ben om binnenkort te gaan doen.want ik moet hier mijn verhalen over kwijt,want anders gaat het niet goedkomen. vandaar dat ik ook dit opgezocht heb,want hier zijn het mensen die wel hetzelfde meegemaakt hebben,maar verder van me afstaan.
groetjes joyce

mam

anke

yvon

Jeanine

joyce