Mijn man is overleden op 18 febr

• 

  Sjannie Vermeulen

  31-03-2007 10:09

  Op 3 april vorig jaar was bij mijn man longkanker gecontateerd .Zelf heb ik hem

  6 weken thuis verzorgt en dat heb ik met heel veel plezier gedaan . Piet is ook thuis gestorven , en tot de laatste dag hier bij ons geweest .We hebben alles samen geregeld zoals zijn begrafenis .En het is zo gegaan zoals het Piet wilde hebben .

  Ik voel me zo alleen nu dat Piet er niet meer is ,en ,je huis is heel anders geworden .Je eet alleen je gaat alleen weg en je komt alleen thuis ik denk welleens is dat nu mijn leven .Zelf huil ik heel veel want ik kan het nog geen plaats geven .

  Hoop op deze manier mensen leren kennen ,die ook hier mee zitten .en mij kunnen begrijpen .

  Groetjes Sjannie

  Rapporteren
• 

  Dinie

  31-03-2007 10:26

  hallo Sjannie.

  Eerst mijn deelneming met het overlijden van je man.

  Ik weet hoe zwaar het is, mijn man is 6 Juli 2002 overleden.

  Ik weet wel gun jezelf de tijd om te rouwen, je zit in een heel diep gat.

  Het van je afschrijven op het prikbord helpt, echt

  je hebt hiet lotgenoten, echt het lucht enorm op!

  meis heel veel sterkte

  Liefs Dinie

  Rapporteren
• 

  Gré

  31-03-2007 21:56

  Hallo Sjannie,

  ook van mij een oprecht medeleven, hoop dat je hier een beetje steun vind.

  Ja, ik denk dat jij helemaal in een gat valt omdat je man eerst ernstig ziek was,

  en jou zo nodig had voor de verzorging .

  Mijn man overleed binnen de 4uur en was vrijwel direct comateus.

  Dus afscheid nemen was er voor ons niet bij,

  tja, alle negatieve dingen hebben toch weer een voor en tegen.

  Jij kon nog wel afscheid nemen maar zag daarentegen je man waarschijnlijk ook lijden.

  En daar ben ik toch voor gespaard gebleven.

  Ik ben vanaf 30Aug 2006 weduwe en kan ook niet anders zeggen dan dat het loei

  zwaar is.

  Zeker met mijn karakter, ik wil niemand tot enige last zijn, en doe dan ook vaak stoerder dan ik ben.

  Maar ja, t,is de aard van dit beestje.

  Toch weet dit pb al veel meer van mijn gedachten dan mijn naaste buren,

  en dan is het toch fijn een plekje te hebben waar je even het hart kunt luchten.

  heel veel sterkte! Sjannie,en schrijf het maar van je af, echt het helpt!

  een hartelijke groet,

  Gré

  Rapporteren
• 

  Sjannie

  31-03-2007 22:13

  bedankt voor jullie reacktie .

  ja je valt echt wel een een groot gat ,en probeer daar maar eens uit te komen .

  ik heb twee kinderen maar daar kan je ook niet iedere dag op de stoep staan .

  Zelf vind ik de weekende zo moeilijk, want dan voel ik me echt alleen .

  En de vele vrienden die wij hebben zijn allemaal getrouwd .Daar kan je toch ook niet altijd in de weekende aan klopen .

  Hebben jullie dat gevoel ook zo ????

  Lieve groet Sjannie

  Rapporteren
• 

  Gré

  01-04-2007 00:18

  Hallo Sjannie,

  ik ben eigenlijk best blij met het weekeind, zeker de zondag.

  Mijn dagen zijn vaak veel te druk, want wat eerst door ons samen werd gedaan,

  moet het nu van mij alleen hebben.

  Mijn grote hobby zijn mijn honden, en dat schiet er nog wel eens bij in, tenminste de dagelijkse grote boswandeling, die ik vaak pas tegen de avond kan doen.

  Wat mijn kinderen betreft, die hebben het al moeilijk genoeg, en moeder zijn houdt immers nooit op.

  ik heb ooit een schoondochter van 31 jaar verloren aan een hersentumor, die een man en zoontje van 2 jaar achterliet.

  Wat een verdriet!

  En nu bij het overlijden van hun pa en opa, komt het verdriet om die lieve vrouw en onbekende mama weer net zo hard terug.

  Hoop dan ook dat zij er toch weer redelijk mee verder leren leven!

  en daar hebben ze mijn steun ook bij nodig.

  Sjannie,heb jij ook hobby, die je voor de ziekte van je man graag deed?

  Probeer het weer te optepakken, ook al is de glans er nu af.

  De rouw blijft evenwel!

  Ik hoop dat je nog eens van je laat horen,

  Sterkte!

  Gré

  Rapporteren