rouwverwerking.startpagina.nl

Kind en rouw

  • Anonymous avatar

    tries

    Hallo,

    Ik zal me even voorstellen, ik ben Tries en moeder van 2 meiden en getrouwd. Ik hoop dat ik hier wat tips kan krijgen ivm. rouwverwerking van mijn oudste dochter.

    2 weken geleden is mijn schoonmoeder overleden. Onverwachts en aan de andere kant niet onverwachts. Ze was dialyse patiënt en haar hart was te zwak voor dialyse. Ze moest keuze maken of door gaan en kans op harstilstand e.d. of stoppen en langzame pijnlijke dood. Ze koos voor door gaan en géén hulp bij harstilstand e.d. Ze kwam de nacht erop in z.huis terecht ivm. longontsteking en elke dag ging het slechter, gevolg ze wilde stoppen met dialyse en aan de morfine om langzaam aan te overlijden. Dit gebeurde binnen 12 uur. We hebben onze dochter van 6 jaar op de hoogte gebracht dat oma dood zou gaan en ze reageerde heel nonchalant en zei alleen: iedereen die ik ken gaat dood. (vorig jaar onze buurman en haar overgroot oma ook overleden) Toen oma overleden was hebben we het haar verteld en ook van alles uitgelegd en gezegd als ze iets wilde weten mag ze het vragen. Op zich reageerde ze heel goed, weinig huilen en verdriet. Ze is bij het afscheid nemen geweest en heeft samen met papa en opa de kist gesloten en een knop er in gedraaid. Dit alles was haar eigen keus ze mocht zelf kiezen of ze wilde kijken en ook bij het dicht doen van de kist of dat ze er niet bij wilde zijn. Dus niet gedwongen. Bij de crematie is ze ook bij geweest, ze heeft een rouwkaart gehad en een bidprentje als soort herinnering. Ze heeft papa en opa zien huilen en ze ging troosten.

    Alleen nu begint het, ze is normaal zo lief aardig meisje wat goed luisterd. Straf heeft ze al jaren niet meer gehad, naar volwassen mensen toe altijd beleeft en verlegen en in eens ontaard ze in een kind met grote mond, ook naar buiten staanders, niet luisteren en tegen de kar in. Kortom er is géén land mee te bezeilen. Oke ik snap het dat is haar reactie op alles neem ik haar ook niet kwalijk en tot op zeker hoogte laat ik haar maar ergens is een grens. Ik kan dit natuurlijk niet accepteren van haar ook in de oog op de toekomst. Kinderen vinden haar straks niet meer lief omdat ze boos doet en heel opvliegerig is. Hoe kan ik haar nu het beste helpen? Ik heb geprobeerd om te praten met haar, alles uit te leggen ook omtrent het dood zijn/gaan. Oma is nu een sterretje en ze heeft overal het besef van en weet wat het inhoudt. Alleen praat ze niet of ze zegt dat ze geen zin heeft om te praten. Wat is nu de beste manier om hier mee om te gaan zodat ze weer het lieve aardige meisje wordt. Het doet een moederhart enorm pijn om haar zo te zien. Ik wilde wel een boekje gaan halen over dood gaan misschien dat dat iets helpt. Ze heeft ook straf gekregen omdat ze tegen moeder van ander kindje grote mond had. Heb ook uitgelegd dat dat niet lief is en met boos zijn dat we daar oma niet mee terug krijgen.

    Wie o wie heeft nog tips.

    Alvast vriendelijk bedankt.

    Tries

  • Anonymous avatar

    Sunflower

    Hoi Tries,

    Allereerst gecondoleerd met het verlies van je schoonmoeder.

    Mijn moeder is vorig jaar februari overleden en onze zoon van 9 heeft het ook allemaal van dichtbij meegemaakt.

    Hij heeft zijn eigen rolletje in het geheel gehad tijdens de crematie.

    Het is moeilijk om aan te geven wat een goede manier is van verwerken want ieder kind zal dat op zijn of haar eigen wijze doen.

    Onze zoon heeft mee mogen gaan naar het crematorium toen wij de beslissing gingen maken wat er met de as zou gaan gebeuren.

    Hij heeft een eigen urntje gekregen voor op zijn kamertje en daar heeft hij zijn herinnerdingen aan oma omheen verzameld.

    Deze urn hebben we ook samen uitgezocht in een derde wereld winkel en daarna ook echt samen gevuld.

    Dit is voor hem een gedenkplekje waar tevens ook de andere dingen staan van vrienden van ons( een echtpaar dat een half jaar na elkaar stierf) die allemaal net als mijn moeder in een tijdsbestek van acht maanden overleden zijn.

    Ook staat daar een mooie foto van oma met ons mannetje waarvoor hij zelf een lijstje heeft mogen kiezen om te beschilderen.

    Toen ik mijn rouwsierraad ging laten maken heb ik hem ook mee laten kiezen met het model en was voor hem ook zo bijzonder dat hij zelf ook een ring wilde.

    Heb hem echter wel uitgelgd dat ik hem daar nog wat jong voor vond want zit natuurlijk meer achter als alleen maar het dragen van een ring.

    Hij heeft tevens de knuffel in zijn bed liggen die in het door hemzelf uitgekozen rouwboeket zat want dat symboliseerde oma.

    En dat terwijl hij de tijd van met knuffels slapen allang voorbij was maar vind ik ook niet erg als het hem helpt.

    Verder is hij al op de leeftijd om te schrijven en maakt hij soms ook boekjes voor haar. Ook tekeningen maken is een optie en soms kun je er dan bij schrijven wat het betekend als ze dat al wil vertellen.

    Ook brand er altijd een kaars bij de foto die in de woonkamer staat.

    Op de sterfdag hebben we een mooi boeket bloemen uitgekozen en ook voor de verjaardag doen we dat.

    Hij heeft zelf ook een mooi waxinelichthoudertje gemaakt voor bij de foto en zo kan hij zijn dingen kwijt.

    Hij ziet ook mijn verdriet en we praten er regelmatig over want merk dat we dat beiden wel nodig hebben want het is niet niks natuurlijk.

    Misschien dat ze iets uit kan zoeken uit de spulletjes die ze graag zou willen hebben van oma want dat geeft erg veel steun is mijn ervaring.

    Het allerbelangrijkste is dat je het daar waar mogelijk is bespreekbaar maakt en ook houd.

    Kinderen kunnen het lang niet altijd goed verwoorden maar je merkt het als ouder zijnde zeker wel.

    Hopelijk heb je iets aan hetgeen ik hier neer zet en anders kun je ook altijd nog bij de links op de site kijken.

    Volg je hart in hetgeen je doet en dat wat goed aan voelt.

    Wens je tot slot heel veel sterkte toe.

    Liefs en een dikke knuffel van Sunflower.

  • Anonymous avatar

    tries

    Hallo sunflower,

    Bedankt voor je reactie en aller eerst heel veel sterkte voor jullie.

    Hier staat inderdaad ook een foto van oma, welliswaar nog zonder lijstje maar door alle drukte moet dat nog gekocht worden. Het bidprentje neemt ze steevast mee naar bed, ze zegt wel dat ze bang is voor oma en geesten en spoken als ze gaat slapen. Heb al uitgelegd dat spoken en geesten niet bestaan en dat oma heus niet komt als ze bang. De urn wordt in een grafje geplaatst over paar weken en dan krijgt ze ook de keuze of ze erbij wilt zijn ja of nee. Het is een kind wat moet zien wat er is of gebeurt aan alleen uitleg heeft ze niet genoeg. We hebben haar ook overal bij betrokken en alles eerlijk verteld. Zo wilde ze de laatste maandag niet meer mee naar oma. Omdat ze een mooie tekening had gemaakt zei ik gaan we nog 1x je tekening geven en hallo zeggen en als je dan niet meer wilt hoef je niet meer naar oma. Voor oma waren de kleinkinderen alles en vondt het zo erg om te moeten laten weten dat ze niet meer wilde. Op die bewuste maandag zou ze morfine krijgen en het besef weg vallen, dit wist ik en daarom kon ik haar beloven dat ze dan ook niet meer hoefde, helaas hoefde het ook niet meer na 12 uur was ze overleden. Had toen ook verteld vd. morfine en dat oma dan toch niet meer zou weten wie we waren enzo.

    Verder zou ze van opa nog iets krijgen wat van oma is geweest omdat ze dat ook inderdaad graag wilt en ze heeft al wel een hoedje gehad en daar loopt ze hier thuis vaak mee rond. Ik heb haar ook gezegd als ze erover wilt praten of vragen heeft of wat dan ook dan mag ze altijd komen en als ze zegt dat ‘t over oma gaat dat we dan gelijk luisteren. Helaas komt ze niet en ze ontwijkt eigenlijk alles wat er mee te maken heeft. Ook als ik het onderwerp aansnij blijft ze gewoon tv kijken of spelen. Ik heb gevraagd of ze boos is en of dat ze bang is dat er meer mensen dood gaan maar ze geeft aan dat dat niet ’t geval is. Ze weet niet waarom ze zo reageert zegt ze. Hier thuis laat ik ze maar altijd ff maar vertel wel dat het niet lief is hoe ze doet. Alleen nu ze aan volwassen mensen een grote mond gaat geven gaat me echt te ver. Het doet me ontzettend pijn haar straf te moeten geven zeker omdat ik weet dat het met ‘t overlijden te maken heeft maar ik kan dit niet goed keuren daar gaat ze gebruik van maken. Ze is niet de hele dag zo na 10 min. is ze weer heel lief enzo en dan vindt ik ’t zielig dat ik haar straf heb gegeven maar als ik dat intrek maakt ze daar straks misbruik van dus ik moef echt voor mijn eigen gevoel door zetten en op de tanden bijten.

    Het is inderdaad misschien wel een idee om een foto te zoeken van haar met oma heb vast wel dubbele liggen en anders maar geen dubbele ze krijgt er wel 1 misschien dat dat wat helpt. Bij haar overgrootoma huilde ze veel en die zag ze niet zo vaak dus had verwacht dat ze best emotioneel zou zijn maar het loopt anders dan ik dacht. Toen we op de dag van crematie de aula uit liepen werd ze heel onhandelbaar. Ze wilde niks, geen drinken, niet naar mijn ouders, niet naar de buurman niet naar haar nichtje ze wilde ook niet meer terug naar de flat van opa ze wilde 1 ding en dat was met haar nichtje naar huis en verder niks. We hebben haar ook lekker mee laten gaan, maar pfff wat ging ze tekeer ik herkende gewoon mijn eigen meissie niet.

    Morgen ga ik eerst samen een foto uitzoeken met haar misschien is dat al een stap in de goede richting. Ben erg blij met je reactie en idee, dom dat ik daar zelf nog niet bij heb stil gestaan.

    Heel veel sterkte voor jullie en dat het verlies dragelijk mag worden.

    liefs en dikke knuffel

    Tries

  • Anonymous avatar

    Sunflower

    Lieve Tries,

    het is nog zo vers wat er bij jullie gebeurd is en dan kun je niet zeggen dat het dom is dat je daar niet aan gedacht hebt met die foto.

    Je kunt als je dat wilt bij de fotograaf ook een foto van een foto laten maken omdat je schreef dat je misschien geen dubbele hebt.

    Ik zal nog een andere keer terug reageren maar ben er nu even niet toe in staat omdat ze net onze ruiten eruit gegooid hebben en daar ben ik erg van van slag. Maar zul je uiteraard kunnen begrijpen.

    Veel sterkte en liefs van Sunflower.

  • Anonymous avatar

    Gré

    Hallo Tries,

    allereerst mijn oprechte medeleven,

    wat de tips van Sunflower betreft, daar kom je vast al weer een eind mee vooruit.

    Toch raad ik je aan, om lectuur te verzamelen voor de leeftijd van je dochter.

    hier is het direct door de uitvaartverzorger aangeboden toen hij hoorde dat er jonge kinderen waren.

    Hun ouders hebben de boekjes dan ook regelmatig voorgelezen, en het boekje zo laten liggen dat zij steeds wanneer de gedachte aan hun dode Opa weer bovenkwam, en hun spel/gevoel (verstoorde) de illustratie konden bekijken, en dan kwamen er zeker vragen, en dat moet ook.

    Ook hier is het fotolijstje door de kleinkinderen versiert, om zo bezig te laten zijn met hun klein verdriet.

    heel veel Sterkte!

    Gré

  • Anonymous avatar

    Bep

    Hallo Tries,

    Op de site die hieronder staat kunnen kinderen een soort monumentje maken van hun overleden vader, moeder opa oma broer of zus, achter iedere foto zit een verhaal met een sterke herinnering.

    Ik weet niet of het wat is maar neem eens een kijkje als je wilt.

    Verder wens ik jullie heel veel sterkte.

    Liefs Bep

    http://www.herinnerdingen.nl/

  • Anonymous avatar

    anke

    Wat lastig Tries,

    Mijn zoontje van toen bijna drie jaar verloor in korte tijd zijn opa en oma.

    We hebben hem ook betrokken bij de begrafenis van mijn ouders en ook bij het ziekteproces van mijn ouders.

    Hij besefte heel goed dat wanneer je heel ziek bent ,dat je dood kunt gaan.

    Hij heeft afscheid genomen en mijn ouders ook nog bij de opbaring gezien.

    Met zijn drietjes gingen we dan even kijken, zodat we hem in alle rust konden begeleiden.

    Hij maakte voor oma een werkje en later voor opa kocht hij een mooie bloem voor in de kist.

    Hij is bij beide niet bij de begrafenis geweest, wel bij de condeolance van mijn vader.

    Hij heeft daarna ook flinke pittige periode gehad, van niet luisteren en ook zag ik een echte gedrags verandering.

    Kortom we botsten in die tijd best met elkaar en natuurlijk was ik in die periode ook niet op mijn best. Geen geduldige moeder en dus die weinig kon hebben ook van haar mannetje.

    Op een dag was daar echter een ommkeer, het begon met een onderling conflict zo eind van de dag . Sem zo heet mijn zoontje heeft letterlijk gegild om zijn opa en oma. Het ging door merg en been, ik heb hem vastgepakt , heel dicht tegen mij aan en we hebben alleen maar met elkaar gezeten, op de grond een huilend mannetje tegen me aan.

    Dat was wel de doorbraak, hij was een hoop emoties kwijt en nu , nu kan hij er ook veel beter over praten. Ook geeft hij sindsdien wat makkelijker aan wat hij lastig vond om te zien aan zijn opa en oma die daar lagen.

    Hij tekende een tijd daarna op school zijn opa en oma toen ze het over thema familie hadden. Soms kom ik achter dingen wat ik toen nog niet wist, een paar maanden geleden vertelde hij dat hij wel eens verdrietig was om zijn opa en oma . Dan vroeg ik , maar wat doe je dan als je verdrietig bent , zijn antwoordt was dan huil ik heel stilletjes in mijn bedje ( nou dat deed zijn mama ook wel)

    we zijn inmiddels een paar jaar verder en af en toe komt er nog eens wat uit.

    Ik kan alleen maar zeggen geef het tijd en ruimte , boekjes lezen is goed,

    heb ik ook gedaan.

    Wees niet bang dat kindertjes om haar heen haar niet meer aardig vinden omdat ze even anders is in haar gedrag, ik denk dat elk kind op deze wereld namelijk wel eens perioden heeft (fases) dat ze even wat minder prettig op hun omgeving reageren, hou voor ogen dat het weer van voorbij gaande aard is.

    Laat denk ik , je meisje zelf komen met praten , eens komt het eruit.

    Ik heb me overigens ook zorgen gemaakt over mijn ventje toenertijd en stond op het punt hulp voor hem te zoeken.

    Ineens was daar een gaatje waar ook zijn emoties uit konden.Zelfs twijfelde ik eraan of ik er toen wel goed aan gedaan had hem mee te nemen, maar nu ben ik zover dat ik dat zo weer zou doen.

    Toen ging het beter en werd hij toegangelijker.

    Hoop dat je er wat aan hebt.

    groetjes anke

  • Anonymous avatar

    tries

    Hallo allemaal,

    Heel heel heel erg bedankt voor de tips. Het is idd. nog maar vers ze is vandaag 2 weken bij ons weg, en het heeft idd. tijd nodig net als bij volwassenen. Wil alleen wel optijd in grijpen voor het uit de hand loopt. Het “voordeel” hier is dat het de moeder van mijn man betreft dus het voor mij “makkelijk” is om haar op te vangen als in jullie situatie waar het betreft om eigen ouders. De uitvaart verzorger heeft het niet gehad over boekje's enz. terwijl ze wel wisten dat er 4 kleinkinderen bij betrokken zijn. De jongste hier is 3 die heeft het besef niet wat het inhoudt die staat bij wijze van spreke blij te juichen dat oma dood is. De jongste is ook overal bij geweest ook bij afscheid nemen vd 1e dag en de 2e dag is ze bij de buurman geweest. Crematie is ze ook bij geweest.

    Morgen ga ik naar de bibliotheek om boekje's te halen en als ze daar vaak naar pakt zal ik er zelf 1 kopen zodat ze die steeds kan blijven pakken als ze dat nodig vindt. De tip van foto's lijstje zelf versieren ga ik ook zeker toepassen of misschien dat ze zelf een ander fotolijstje wil. Soms laat ik d'r ook maar ff d'r eigen gang gaan maar het is ook een kind waar je de problemen eruit moet trekken (had/heb ik zelf ook) We hebben ook geprobeerd om op de dag van het slechte nieuws te brengen ook gelijk te zorgen voor wat afleiding voor haar. Zo hebben we mijn nichtje hier laten logeren toen we de avond ervoor vertelde dat oma dood zou gaan. Op de dag van overlijden hebben we het haar pas na schooltijd verteld omdat ze op school iets wilde maken alvast voor bij oma in de kist. Ze had een mooie bloem gemaakt met een lint eraan en dat is met oma mee gegaan net als met een foto van de kleinkinderen. Op school hebben ze er wel aandacht aan besteed omdat er ook een kindje was die haar uitlachte omdat oma dood zou gaan dus de kindjes weten er ook wel van en ze heeft ook de rouwkaart en bidprentje laten zien op school.

    Komt ook nog bij dat de jongste hier afgelopen vrijdag jarig was ook een moeilijke dag want opa komt alleen en oma is er niet meer bij. Oma stond te kijken door het keuken raam want daar stond de grote ster boven het dak van de overburen zo naar binnen te gluren en gelukkig had ze genoeg afleiding want mijn nichtje's waren er en ze kreeg van sommige ook een kado ondanks dat ze niet jarig was.

    Ik hou me idd maar vast aan het idee dat het tijd nodig heeft en dat het vast wel goed komt zeker met jullie tips. Nogmaals bedankt.

    Rest mij nog jullie allen en jullie kinders sterkte te wensen en dat het verlies dragelijk mag maken.

    Sunflower: Hoop dat de schade vd. ramen mee valt en dat jullie vd. schrik zijn bekomen sterkte!

    groetjes

    Tries

  • Anonymous avatar

    tries

    hallo,

    Zo heb net even bij de bibliotheek 3 boeken gehaald over de dood en een foto lijstje gekocht met plaksteentjes. Ze heeft gisteren een foto gehad van haar als 1 jarig meisje met oma onder de kerstboom, was helaas 1 vd weinige waar ze samen op stonden. Ze zit nu het lijstje te versieren en ik heb nep bloemen van ons trouwen en daar mag ze er 1 van pakken en straks op haar kamer bij de foto van oma leggen. Op school heb ik nog nagevraagd hoe daar haar gedrag is, nou eigenlijk gewoon en normaal en vrij relaext. Was bij de juf niks opgevallen en schrok toen ik het vertelde. Gisteren ging het vrij goed tot ze naar bed moest en toen begon ze weer even, maar vertellen dat er 1 dag straf bij komt en het ging weer redelijk, en vandaag ook nog tot op heden weer best wel lief. Alleen dom dom dom ik had beloofd om een nepkaarsje met batterij te kopen voor op haar kamer bij de foto van oma alleen vergeten, kwam ik onderweg achter maar die houdt ze nog tegoed.

    Hopelijk gaan deze tips mijn meisje weer helpen. Nogmaals enorm bedankt iedereen.

    groeten

    tries