ochtend

  • Betty

    hallo,

    Schrijf van je af, schreef Sunflower gisteren. Ja maar hoe doe je dat?

    Vanmorgen eerst mijn oude hond en de katten uitgelaten, en ik dacht: als ik hun niet had, was ik helemaal nooit meer buiten gekomen. Ik ben bang voor al die medelijdende blikken, en ik weet niet hoe ik moet reageren op dat hele simpele vraagje:“hoe gaat het?”Dan denk ik altijd.. hoe gaat het? slecht, kunnen jullie dat dan niet begrijpen?

    Gelukkig moet ik met de hond weg, en dat doe ik dus ook. Maar leuk is anders.

    Alhoewel, ik zou niet weten wat ik moest doen zonder die trouwe viervoetige vrienden, die alles met 1 blik begrijpen.

    Vandaag is een werkdag. Ik ga de meterkast schoonmaken.

    Want, mijn man was een hele lieve schat, maar die kon nooit iets wegdoen. En dat mag ik nu dus wel doen. Het is vreselijk, maar ook een soort therapie.

    De dag nadat er gewerkt is, doe ik niets, en probeer te leren omgaan met het verdriet, de leegte, etc..

    Ik vraag me af hoe jullie hiermee omgaan.

    groetjes Betty

  • Dinie

    lieve Betty,

    meis ik lees nu pas je berichtje, eerst mijn deelneming met het verlies van je lieverd.

    ik weet meis het is zwaar heel zwaar, en tips heb ik helaas niet voor je.

    wel weet ik dat het zwaar is, als je kunt blijf het van je afschrijven echt het helpt

    ik heb hier heel veel steun gevonden na het overlijden van mijn man en dochtertje.

    meis heel veel sterkte en een warme omhelzing.

    liefs Dinie.

  • Betty

    Hoi Dinie,

    dank je wel voor je reactie. Wat een zwaarte moeten we toch dragen he? Er ontkomt niemand aan denk ik. Maar je denkt altijd, dat jij de enige bent.Support is vast heel belangrijk , alleen zie ik dat op dit moment niet zo, want ik ben nogal een erge binnenvetter, ook al lijkt het van de buitenkant helemaal niet zo, en zodoende wil ik alles altijd alleen opknappen. Maar dat gaat nu niet.

    En het is ook best wel fijn om alles op te schrijven en op een rijtje proberen te krijgen.

    Weet je wat ik zonet heb gedaan? BBC3 radio opgezocht online, en daar zit ik nu naar te luisteren. Gek, dat je in zware tijden toch altijd naar je jeugd teruggrijpt, want toen ik klein was (en in Giethoorn woonde) luisterde ik daar altijd naar. Klassieke muziek van BBC3. En nu dus weer. Jaren heb ik er niet aan gedacht.

    Straks komt een lieve schat van een buurvrouw me helpen de aanvraag voor Anw toeslag goed in te vullen, dat hoef ik gelukkig ook niet alleen te doen.

    Al met al, het is heel zwaar, maar er is toch ook veel moois, ondanks alles.

    groetjes Betty

  • Gré

    hallo Betty,

    allereerst mijn oprechte deelneming met het overlijden van jou man en maatje.

    en wens je dan ook alle kracht toe die nodig is.

    alsof ik in de spiegel kijk zo identiek zijn jou eerste weken van rouw aan de mijne.

    ben toch blij dat ik geen uitzondering was.

    inmiddels ben ik jou een 7mnd voor, en je kunt het geloven of niet, maar ik ben

    de moeilijkheden die in grote getale op mij afkwamen zelf te lijf gegaan, juist om dat paniek gevoel van nooit meer kunnen vragen en overleggen te overwinnen! en het is gelukt!

    wat voor mij het belangrijkste streven was en is, dat mijn man ook nu trots op op mij neer kijkt, en zegt goed zo meidje!

    ik las over jou opruim woede, haha mijn kinderen hebben mij maar mijn gang laten

    gaan in de hoop dat ik als een blok in slaap zou vallen, maar met een blik van, je kunt beter gaan rouwen mama.

    nee hoor Betty het hoort er allemaal bij, en de pijn komt toch wel.

    maar..wordt daarna ook weer dragelijk.

    goed dat je dieren hebt, die dwingen je er uit te gaan, en echt! ik wandelde vanmorgen alweer genietend! van het fijne weer en mijn honden, terwijl een half jaartje terug mijn lievelingsbos nog grauw leek en het voor mij onmogelijk leek

    om het zo als vanmorgen weer te mogen begroeten

    en wat de mensen om je heen betreft, die zullen je nog vaak pijn doen met domme

    vragen, t,hoort er allemaal bij.

    en waar je het nou net niet van had verwacht geven je steun!

    weet je Betty dat ik juist door alle verliezen, mij rijker in mijzelf ben gaan voelen.

    nogmaals Sterkte!

    en tot priks Gré

  • Betty

    hoi Gre, en de anderen,

    Het is echt heerlijk, om jullie gedachten te lezen,het geeft zoveel steun.

    Vanmorgen was ik om kwart voor 7 al buiten, met hond en katten, en kon heus genieten van een prachtige bloedrode zon die opkwam. Van de herten, die om een hondebrokje komen zeuren, van drie tortelduiven die bonje hadden, kortom van de kleine dingen, die het leven mooi blijven maken.

    Vooral ben ik oprecht blij, dat de dingen waar ik mee te kampen heb normaal zijn, en niet raar, zoals ik aanvankelijk dacht. Bedankt daarvoor Gre, meer dan ik je kan zeggen. Het is heel geruststellend, al blijft het ongelofelijk zwaar om je hoofd op te richten en naar al dat moois te kijken, zonder meer.

    Vandaag heb ik een niet-werkdag.

    Dat betekent, dat ik voorzichtig ga krabben aan al het verdriet dat binnenin me zit, en welbewust.

    En ik moet naar het postkantoor, waarvoor ik een heuse wandeling ga maken. Het is veel te mooi buiten om als een angsthaas binnen te blijven.

    De buurvrouw en ik hebben gisteren samen de Anw formulieren ingevuld, want dat vertrouwde ik me niet alleen toe.Maar dat is klaar. Weer een zorg minder.

    En morgen zien we wel verder..

    Ondanks alle verdriet moeten we toch kunnen genieten van de eerste warme zon en van alle liefde om ons heen Het is een gods-geschenk, dat we in dankbaarheid moeten aanvaarden, ondanks alles.

    groetjes Betty

  • Gré

    hallo Betty en andere lotgenoten,

    fijn! dat ik nog iets voor jou en misschien andere prikkers mag betekenen,en wat nog fijner is dat jij al weer veel moois in de natuur zag als een godsgeschenk.

    daar kun je dan toch weer op terug zien, als het even tegen zit.

    hoop dat het postkantoorbezoek je mee valt, en de volgende keer gaat het al weer een stuk makkelijker.

    raar eigenlijk dat wij zo,n moeite hebben met de normale dagelijkse dingen,

    wat in voorspoed een simpele en leuke routine was.

    mensen zijn rare wezens Betty, om zich onnodig zo… moe temaken.

    misschien toch een kwestie van overleven?

    o,ja ik had mij hier op dit pb nog niet voorgesteld, is wel zo netjes he! dus dat ga ik dan eerst maar doen.

    een warme groet

    Gré