Dank je wel voor je lieve reactie. zo te lezen heb jij het ook heel moeilijk,ik vind het knap dat je zo sterk ben.
Ik kan me niet voorstellen dat het ooit beter zal gaan het gemis is zo groot en het lijkt wel of de pijn alleen maar toeneemt.
Ik put in ieder geval wel moed uit jou bericht en hoop dat het wat minder zal worden na onze trouwdag.
liefs Cor
Hallo Cor,
Ik ben op dit forum terechtgekomen omdat ik wat herkenning zocht in het gevoel wat hoort bij rouwen.
En ik merk dat je werkelijk alle emoties kunt verwachten (bij mezelf dan.)
Een jaar geleden (20 juli 2013) ben ik mijn echtgenoot op 55 jarige leeftijd verloren, ook aan die vreselijke rotziekte.(mijn verhaal staat hier ook op het forum)
Ook wij hebben “afscheid” kunnen nemen en alle dingen kunnen bespreken, maar toch is het gemis onvoorstelbaar groot en doet het ongelooflijk pijn.
Ik wens je dan ook heel veel kracht en moed toe om jouw verlies van je geliefde vrouw te kunnen dragen.
Thuis blijven zitten helpt naar mijn idee zeker niet, al geef ik mezelf ook wel de tijd om soms alleen te zijn met mijn verdriet. Voor mij werkt het om toch dingen te ondernemen, ook al heb ik er soms geen zin in.
Warme groet,
Jannie
Dank je wel Jannie voor je fijne reactie er zijn inderdaad momenten dat je iemand bij je wil hebben, maar ook momenten dat je alleen wil zijn met je eigen gedachten en verdriet. Ik kan er alleen nog steeds niet bij dat het leven zo onrechtvaardig is, het liefst had ik met mijn vrouw geruild, het was de betere ik en heel sociaal
en nu de trouwdag nadert word het alleen maar erger. Niet dat ik de moed opgeef maar de pijn word wel steeds erger.
En de emoties komen inderdaad op de meest onverwachte momenten, ik hoop de kracht en de moed te vinden om de dag door te komen.
Ik wens jou ook nog alle sterkte toe.
groetjes Cor
Hallo Aafke.
Dank je wel voor het lieve bericht, het was een hele moeilijke dag met veel tranen, die zo maar op de gekste momenten naar boven komen.
voor de verwerking misschien wel goed. Ik heb de trouwfoto"s zitten bekijken met heel zware momenten, en een heel mooi boeket bij het graf gaan brengen.
Toen ben ik mijn jongste zoon tegengekomen met zijn vriendin en zijn we samen iets wezen eten in het favoriete eetcafe van mijn vrouw.
en daarna naar huis gegaan. Maar ik moet je wel zeggen ik ben geestelijk nog nooit zo kapot geweest, wat vreet die dag energie.
Ik kijk inderdaad niet uit naar de herfst en de winter maar zal het wel weer zien en voelen.
lieve groet Cor
Hallo,
Misschien een ongebruikelijke vraag, maar ik denk dat ik niet de enige be Dus daarom stel ik hem maar gewoon.
Wameneer zou jij naar een rouwverwerkingstherapeut gaan ook als je verlies al wat langer geleden is?
ik vraag het mezelf namelijk af of ik nog hulp nodig heb en ben benieuwd wat jullie ervaring/mening is?
groetjes,
Helena
Wat zal de trouwdag moeilijk voor je geweest zijn Cor !
Het is in deze fase van ons leven, als je zoveel verdriet hebt, zo belangrijk dat je lieve familie en vrienden om je heen hebt die je niet gelijk afstoten omdat je regelmatig niet zo “gezellig” bent.
Dat is wat mij nu op de been houdt.
Ik hoop dat jij ook zoveel lieve mensen om je heen hebt, waar je mag huilen, lachen, en gewoon stil kan zijn omdat je even geen zin hebt om te praten.
Sterkte Cor …
Hallo Cor,
Een hele zware dag Cor, maar je hebt hem doorstaan.
En een mooie afsluiting van de dag samen met de kinderen…
Tranen mogen vloeien, al geeft het geen opluchting, maar laat ze gaan…
Praat en uit je gevoelens, krop het niet op.
Misschien een idee, een hele mooie foto opzoeken van je geliefde vrouw, vergroten en op linnen zetten?
Ik heb er veel baat bij, wie weet jij ook?
Aafke
(ik kon aldoor niet inloggen en die code deed het niet, dus vandaar mijn late reactie)
hallo lieve mensen wat ik niet begrijp is dat ik heel slecht slaap en op de vreemdste tijden huilend waker word.
ik had gehoopt dat het na mijn trouwdag minder zou worden maar helaas mag het niet zo zijn.
afgelopen zaterdag was mijn 60 ste verjaardag en ondanks dat de kinderen de hele dag bij me zijn geweest is er geen moment
geweest dat ik er van heb kunnen genieten ook niet van de kleinkinderen.
En dat doet me zoveel pijn, wanneer kan je weer gaan genieten van het leven en plezier hebben met je kinderen en kleinkinderen
ik mis mijn vrouw nog iedere dag en ga ook nog elke dag naar het graf maar de antwoorden blijven achterwege hoelang gaat dit nog duren.
groetjes Cor
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's