waarom

Cor

19-08-2014 20:35

Ik weet niet goed hoe ik moet beginnen het is nog zo vers maar het doet zo veel pijn. Mijn lieve vrouw is op 20-6-2014 overleden aan longkanker na een strijd van 5 jaar, waarin we nog veel dingen samen hebben kunnen doen. We hebben nog mooie reizen kunnen maken naar thailand kenia en indonesie.
Na de laatste reis naar indonesie voelde ze weer een bobbeltje en jawel uitzaaiingen, weer chemo gehad maar ging toch steeds slechter.
De laatste week van haar leven heeft ze van alle mensen die haar dierbaar waren afscheid genomen en daarna hebben we paliatieve sedatie gepleegd.
Wat ik alleen niet begrijp is dat we alles goed doorgesproken en geregeld hadden,omdat het dan wat makkelijker zou worden om het te verwerken maar het werkt niet echt zo. De pijn is er echt niet minder om, ik heb lieve kinderen en kleinkinderen maar die kunnen mijn vrouw niet vervangen.
Soms vraag ik mij dan ook af wat de zin van het leven nog is als je vrouw op 55 jarige leeftijd overlijd en je nog zoveel had willen doen.
Ik vind in mijn werk nog wel wat afleiding,maar als je dan thuis komt val je toch weer in een gat.Dan mis je die gulle lach het hallo en die dikke kus,
Ik ga iedere dag naar de begraafplaats maar vind daar ook geen antwoorden,wanneer kan je zoiets accepteren ook al weet je dat je er alles aan gedaan heb samen.
Waarom is het leven zo onrechtvaardig.
kees

19-08-2014 20:52

Hoi Cor
Allereerst nog gecondoleerd met het overlijden van je vrouw namens de website.
Ik ben Bertus Blanken beheerder van de website over de ziekte kanker www.info-over-kanker.webnode.nl
Op mijn website heb ik een onderdeel ervaringsverhalen. Nu wil ik vragen of je het stukje hierboven geschreven ook naar mijn e-mail wil sturen dan komt het op de website in het onderdeel ervaringsverhalen te staan.
Als je dit wil stuur het dan naar bertusblanken@ziggo.nl zet er wil even bij of ik je naam als bronvermelding eronder mag zetten.
Als je het stukje niet op mijn website geplaatst wil hebben, dan kan ik het begrijpen.
Kijk gerust eens rond op mijn website en vul dan gelijk even de enquête en het gastenboek in.
Met vriendelijke groeten,
De beheerder Bertus.
Cor

19-08-2014 21:09

bedankt voor je reactie. ik hoop dat je er wat aan heb
Aafke

25-08-2014 13:02

Hoi Cor,
Het waarom is niet uit te leggen, het overkomt ons..en valt niet te begrijpen.
Mijn man is dan wel plotseling overleden een jaar terug, dus een ander verhaal dan dat van jou.
Maar nog altijd is het het gemis, het niet kunnen vertellen en vragen, de humor samen, het samen genieten…alles in 1 klap weg.
En de leegte, het is gewoon saai, af en toe heb ik ook wat doe ik hier nog?
Ene moment kan ik lachen om iets en het volgende moment huil ik en komen de tranen uit mijn tenen.
Nu heeft iedereen het weer anders, en moet door deze zeer moeilijke tijd heen.
Probeer je weg te vinden, en laat je niet leven, neem de tijd om te rouwen…ieder doet dat in zijn eigen tempo en eigen manier.
Ik koester de mooie dingen die ik met mijn man heb mogen beleven, en heb me omringt met zijn mooie foto's.
Zijn lachrimpeltjes doen mij goed en sterkt mij.
De wereld om je heen lijkt nu donker en grauw en eng en vijandig..
Het leven en je toekomst ziet er anders uit…
Je hebt nu een mooi leven gehad met je vrouw en nu stap je een wereld in zonder je vrouw.
De weg is lang en zwaar, maar je zal nog versteld staan van de kracht en doorzettingsvermogen die in je zit…
Heel veel sterkte Cor en goo for it!
cor

26-08-2014 19:49

hallo Aafke bedankt voor je steun,ook jij nog veel sterkte toegewenst.
Ik begrijp wat je bedoel maar het voelt nog niet goed, weet dat we samen een mooi leven hebben gehad, maar 3 september was onze trouwdag
en ik weet niet hoe die dag weer zal voelen want dan is het gemis dubbel zo groot. ik weet dat ik door moet maar soms denk ik waarvoor mijn kinderen en kleinkinderen geven wel kracht, maar als je thuis komt uit je werk mis je toch de warmte die er altijd geweest is, Ik heb genoeg foto"s staan en kaarsen branden
maar het verzacht niets.het blijft zo onrechtvaardig.
groetjes en bedankt Cor
Blueswoman

26-08-2014 22:01

gecondoleerd met je verlies
Rouwen went nooit en is zwaar werk.
mijn advies is , blijf praten over jou liefde, praten helpt.
Ook al zeg je honderd keer hetzelfde, maakt niet uit.
Maar neem echt de tijd om te rouwen zoals Aafke al aangeeft, je heb het nodig.
Het alleen zijn is hard en zwaar.
Op den duur gaan de scherpe kantjes eraf maar het blijft pijn doen.
Zeker op speciale dagen zoals moeder/vader dag verjaardag trouwdag enz.
Het verdriet blijft maar het word wat dragelijker.
Je trouwdag invullen, tja dat is voor iedereen anders natuurlijk.
Ik heb hem ingevuld door leuke dingen te doen
Ik heb op de begraafplaats een grote bos bloemen gezet,
Daarna dus op een terras gezeten met koffie met gebak.
Dus bewust de trouwdag gevierd.
sterkte op je trouwdag
ik hoop dat je het allemaal kan verwerken.
groetjes
Blueswoman
Aafke

27-08-2014 01:18

Hoi Cor,
Ja de trouw datum komt eraan, voor jou 3 voor mij 9 september..
Ik zie er ook tegen op, de eerste trouwdag alleen..
Maar we gaan die wel in ere houden Cor, hoe dan ook, ter ere van onze geliefden waar we van houden!
Het zal een moeilijke dag worden, ik vier het met de kinderen en mijn moeder van 87.
Misschien ook een idee voor jou, leg het voor aan je kinderen, laat ze je helpen die moeilijke dag door te komen.
Ik weet zeker dat ze dat voor jou en hun lieve moeder willen doen, ook hun moeten het verwerken…
En als ze het niet kunnen, probeer dan zelf iets van die bijzondere dag te maken, die dag blijft iets speciaals van jou en je overleden vrouw samen.
Mijn man vond bijv. Witte gladiolen erg mooi, die zet ik in ieder geval bij zijn foto neer.
Probeer iets te vinden waarvan je een goed gevoel krijgt, een invulling van die dag die zo waardevol voor je blijft en was..
Zet je schouders eronder Cor, je kan het met een lach en een traan, maar ga er voor..sterkte Aafke
cor

27-08-2014 21:27

Dank je wel voor je reactie blueswomen ik begrijp heel goed wat je bedoel, maar mijn gevoel zegt toch iets anders.
ik heb op onze trouwdag ook vrij genomen, en zal ook weer bloemen naar het graf brengen, het zal niet makkelijk zijn maar ga het toch doen
en ik zal daarna misschien wel een bakje koffie gaan drinken in het eetcafe waar we altijd kwamen.
nogmaals bedankt voor je medeleven groetjes Cor
cor

27-08-2014 21:42

Bedankt voor je lieve advies Aafke ik weet at ieder mens anders is maar dit is een dag die ik met mijn vrouw samen wil beleven.
ik weet dat het moeilijk zal worden maar heb er ook een vrije dag voor genomen, ik ben ook wel van plan om de plekjes die wij met ons trouwen bezochten weer op te zoeken al was dat 32 jaar geleden.mijn vrouw was gek op rode rozen en die kreeg ze ieder jaar de laatste bos waren er 31 maar op het graf komen er zeker 32, en het zal zeker met een lach en een traan gaan daar ben ik niet bang voor. Mijn kinderen willen mij wel bijstaan zijn echt een hecht gezin maar waarderen ook dat ik het alleen wil doen, en ze zullen het op hun eigen manier verwerken. Ik wens jou ook veel sterkte op 9 september.
Groetjes Cor
Bep

30-08-2014 02:57

Hoi Cor,
Zoals jij heb ik me ook lang gevoeld na de dood van mijn man, vooral toen ook in 2 jaar tijd
na zijn dood onze zoon van 31 jaar en 2 kleinkinderen van anderhalf jaar en een van een paar uurtjes oud overleden en mijn moeder.
Weet je, we zijn sterker dan we zelf beseffen, zonder dat je het door hebt ga je door met leven ook al denk je steeds, ik red het niet meer.
Een mens kan meer hebben dan hij zelf denkt, ook voor jou komt er weer een tijd aan dat je weer kan lachen, zingen of weet ik veel.
Ik dacht altijd ik red het niet meer, ik had ook zoveel verdriet maar ik ben er nog steeds, met gemis, dat geef ik toe,,
ik dacht ook, wanneer accepteer je dat, wat is de zin van het leven als je man, je kind, je kleinkinderen, je moeder allemaal weg zijn.
Die zin van het leven komt weer terug, bij de een duurt het lang de ander korter, bij mij duurde het lang volgens sommige mensen maar die hadden
het nog niet meegemaakt, die zeiden, je moet leven voor hetgeen je nog hebt.
Daar was ik het niet mee eens, wel dat je moet leven, of eigenlijk mag leven voor jezelf,
Ik heb het nog best vaak moeilijk hoor, op mijn trouwdag 13 september, op de verjaardagen van mijn kind en kleinkinderen of de sterfdagen. de tijd ervoor
en erna zijn ook moeilijk maar die hele scherpe kantjes gaan er af. Echt,,rouw zoals jij wilt, het is zwaar, zwaarder dan werken in de haven maar je redt het.
Ik heb ik geloof ik, vorig jaar dit eens op deze site geplaatst, ik doe het nu hier voor jou, misschien dat je er iets aan hebt.
Veel sterkte en kracht wens ik je,
Liefs, Bep
———————————————————————————————————————–
Afscheid nemen van een geliefde man, zoon, kleinzoon en kleindochter
Afscheid nemen van een vriend.
Zonder woorden en met veel onbegrip met veel verdriet en een gevoel van onmacht
Tranen in je ogen en een leeg gevoel van binnen
Hoe neem je afscheid van iemand waar je zoveel van houdt?
Hoe zeg je doei tegen iemand die je nog helemaal niet missen wil
Hoe ga je verder zonder hem of haar?
Hoe verzet je je tegen het huilen
Hoe vul je de gaten de leegte die er nu ineens is?
De lach die doordrong tot het diepste van je hart
Die stem die het altijd allemaal weer beter maakte
Die armen die je zo zacht omhelsde
Hoe probeer je te vergeten wat je niet vergeten wil?
Wat je niet vergeten mag
Maar het doet zo'n pijn om eraan te denken
Slapeloze nachten diep in gedachte niets helpt
Niets krijgt je weer aan het lachen
Dagen, weken en maanden jaren slijten weg en je hart voelt nog steeds gebroken
Beetje bij beetje raap je de stukjes weer op
Op een dag zonder eraan te denken kijk je ver, diep in het donkerste van de nacht met schitterende sterren met een glimlach aan de gedachte van wat ooit was
met een lach op je gezicht en herinnering aan het verleden denk je weer terug aan het heden aan het nu aan alles en iedereen die je hier nog hebt aan alles wat je nog kan en gaat doen
Leven, je bent hier nu om te leven om te genieten voor nog even,
TIJD,
Tijd om het te verwerken,
Tijd om het een plekje te geven
Tijd zal alle wonden doen helen, de scherpe kantjes gaan eraf
Lieverds vergeet me niet, want ik zal jullie ook nooit vergeten
Ik zal mijn leven leiden zonder jullie hier maar in mijn hart zullen jullie altijd blijven
Het gemis zal met de tijd slijten en dan hoef ik me niks te verwijten
Ik ga nu leven en genieten en op en dag, als mijn kaarsje uit gaat zullen we elkaar weer zien

waarom

Cor

kees

Cor

Aafke

cor

Blueswoman

Aafke

cor

cor

Bep