Mis haar zo erg

  • boefke

    Mijn lieve moeder is een half jaar geleden overleden. Ze was pas 58. Werd opeens ziek, heel groot longabces in beide longen, Kwam vanuit het niets op de ic terrecht, Daar werd ze in slaap gehouden en aan de beademing gelegd Ze is nog wel wakker geweest maar niet meer van de beademing af gekomen, 8 weken hebben we in een achtbaan geleefd, Vreselijk om je moeder zo te zien

    Ik mis haar zo erg,

    Mijn leven gaat door, voor de kinderen zorgen naar mijn werk, Maar in mijn hoofd staat het stil.

    Wie heeft er tips om het minder pijn te laten doen. Om met het verdriet om te kunnen gaan?

  • Linda

    Beste boefke,

    Ik zou zo graag willen dat je een tip kon geven. Mij lukt het zelf ook niet.

    Vandaag is het precies 2 jaar geleden dat ook mijn moeder heel onverwacht op 64 jarige leeftijd stierf in het ziekenhuis.

    Het verdriet is nog steeds even erg. zo niet erger. Ik kan het geen plek geven. Hoe kan de wereld nu verder gaan. Hij is niet meer compleet.

    Daarom wil ik je laten weten dat ik je begrijp. Ik begrijp de pijn die jij letterlijk kunt voelen in je hart.

    Mis haar zo erg. Daarmee zeg je alles. dat waren en zijn precies mijn woorden.

    Ik heb een aantal maanden na het overlijden ook hier mijn verdriet gepost. Het duurde even voordat ik weer terug durfde te kijken op dit forum om te zien of er reacties waren.

    En die waren er. Hele lieve en hele oprechte berichtjes. Hoewel de pijn niet minder werd deed me dat toch goed. Te weten dat ik echt begrepen werd.

    Lieve Boefke ik heb geen oplossing voor je. Waarschijnlijk heb je al zoveel raad gehad als praat er over, het heeft tijd nodig, ze is altijd bij je, ze zal je tekens sturen enzovoorts. Het zal allemaal waar zijn en iedereen gaat er op zijn manier mee om maar het doet gewoon PIJN. Gun jezelf de tijd om met die pijn om te leren gaan. Schaam je nooit voor tranen. Je bent een stukje van jezelf kwijt, een stukje van jezelf is weggerukt uit je leven en dat maakt dat je anders naar de wereld om je heen gaat kijken.

    Ik heb geen oplossing maar misschien heb je een klein beetje iets aan het idee dat er iemand is die precies begrijpt wat je voelt.

    Heel veel sterkte. Ik hoop dat je genoeg steun en liefde zult vinden bij mensen in je directe omgeving.

    Ik heb vanavond een kaarsje gebrand voor mijn moeder. Ik zal er nu ook 1 opsteken voor jou en jouw moeder.

    Liefs, Linda

  • Anke1974

    Dag Boefke,

    Ook ik begrijp je gevoel. Mijn liefste vader is net als jouw moeder op jonge leeftijd heel plotseling overleden. Van de één op andere dag, ineens weg….

    Ik had het gevoel dat mijn leven verwoest was, hoe kon ik in hemelsnaam leven zonder de allerliefste vader ter wereld. Ondanks veel steun van familie en vrienden is het gemis enorm.

    Ik vind het heel moeilijk om je een tip te geven. Wat mij heel erg heeft geholpen (en nu nog steeds helpt), is er veel over praten, verhalen van lotgenoten lezen, het graf bezoeken, foto's bekijken, of simpelweg tegen hem praten. Ik heb honderduit gekletst voor het graf van mijn vader en tegen zijn foto's. Daarnaast heeft mijn vader direct na zijn overlijden contact met me gezocht, en dat contact heb ik nog steeds.

    Hoe moeilijk het ook is, het leven gaat door. Voel je vooral niet schuldig als je je een avondje gelukkig voelt, of dat je ergens van kunt genieten. Geef jezelf de tijd, denk niet van dat je je op een gegeven moment beter moet voelen. Verdriet verwerkt iedereen op zijn eigen manier, neem daar alle tijd voor.

    Heel veel sterkte gewenst,

    Liefs,

    Anke

  • boefke

    bedankt voor jullie lieve berichtjes.

    Naar het graf gaan kan niet ze is gecremeerd,weet zeker dat ze bij me in de buurt is, gebeuren niet te verklaren dingen,

  • hapsis_nl

    Hoi boefke,

    Ik heb ook heel veel moeite gehad met het overlijden van mijn vader, nu bijna 2 jaar geleden. Begreep mezelf niet meer, mensen om me heen begrepen mij niet meer of ik vond dat zij mij niet begrepen, heel veel huilen en dan begreep ik ook weer niet waarom. Wist niet meer wat ik met mezelf aan moest. En ik werd eigenlijk ook een beetje gek van de goedbedoelde tips en adviezen van anderen, ook al vroeg ik daar zelf dan ook wel weer om. Dus allemaal heel dubbel en vervelend.

    Ik ben toen naar de huisarts gegaan. Die heeft me doorverwezen naar zijn praktijkondersteuner die speciaal voor mentale/psychische klachten is. Daar heb ik een paar gesprekken gehad. Dat hielp heel erg. Maar wat ook heel erg hielp was deze site: http://rouwverwerking.mirro.nl. De praktijkondersteuner heeft me dat aangeraden. Staan heel veel tips en oefeningen op die mij echt onwijs hebben geholpen en nog steeds helpen als ik het moeilijk heb. Je moet op die site even doorklikken naar de zelfhulpmodule. Die kan je dan starten. Dat duurt trouwens wel even, dus je moet even geduld hebben (beetje vreemd, het lijkt net of er niets gebeurt, maar uiteindelijk na 1 minuut ofzo is het wel geladen). Dan kan je zelf kiezen wat je doet, wanneer je het doet, enzovoorts. Het is geloof ik allemaal geschreven door professionele behandelaren en in elk geval helemaal gratis… dus wellicht eens het proberen waard.

    Heel veel sterkte!