herfstdip??

marianne

13-11-2013 22:18

Hallo lotgenoten
2,5 jaar geleden, dat mijn allerliefste schat is overleden. En nu zit ik weer in een enorme dip, terwijl ik dacht, dat het allemaal beter ging en ik goed op weg was, na de door de
psycholoog aan mij gegeven handvaten.
Ik voel me eenzaam en alleen, terwijl ik redelijk wat afleiding heb.
Het eerste jaar heb ik veel energie gestoken, om elke dat iets te doen, visite ontvangen, op bezoek gaan, enz enz allerlei activiteiten ondernomen, maar mijn energie is aan het opraken.
Veel mensen gaan hun eigen leven leiden en natuurliijk terecht, maar er wordt te makkelijk gedacht, dat ik ook weer mijn draai heb gevonden, maar dat is niet zo.
Wat is het toch moeilijk en wat een rot gevoel, dat alleen zijn,
De glans is echt van het leven en ik weet we moeten proberen er iets van te maken, maar wat is dat toch moeilijk, heus er zijn leuke en gezellige momenten maar een dag heeft 24 uur en een afleiding van een paar uur is zo weinig, dan ben je weer thuis en en……
Fijn dat ik dit ff van me af kan schrijven
Lieve groeten
Marianne
Blueswoman

13-11-2013 22:29

Ik denk dat wanneer je altijd maar iets probeert te doen of iemand uitnodigt
je weg loopt voor je verdriet.
en echt je heb tijd nodig om te rouwen.
afleiding helpt maar mag het verwerken nooit in de weg staan.
soms heb je het gewoon nodig om even alleen te zijn met je verdriet anders kom je echt niet aan rouwen toe.
ik begrijp uit je verhaal dat je nu eigenlijk pas begint met rouwen,
en heowel ik het goed bedoel, je moet er doorheen.
Dat is verre van makkelijk want rouwen is een zwaar en eenzaam proces.
niemand kan het voor je doen, alleen jijzelf.
dat het nu erger lijkt terwijl je dacht dat je zo goed bezig was kan ook zijn omdat nu de dagen weer korter worden
en het dus allemaal somberder lijkt.
Mocht het niet gaan ,trek dan gelijk weer aan de bel bij de instanties die je eerder zo goed hebben geholpen.
beter mee verlegen dan om verlegen.
wens je veel kracht en sterkte toe..
Blueswoman
Karineke

15-11-2013 12:32

Ik schreef vandaag dit gedicht.. en merk aan de reacties, dat er veel herkenning in zit…wanneer de bladeren vallen, de dagen korter worden, dan is het gemis zoveel duidelijker voelbaar. Sterkte Marianne..
Ilse Stremme

28-12-2013 21:16

Marianne, het kan zijn dat je nu begint met rouwen, maar ook kan het zijn dat je misschien meer afsluit. Bang te veel te zijn? Collecteer mensen om je heen die net als jij het fijn vinden om samen met iemand wat te doen. Zelf ben ik daar al een tijd mee bezig. Wandelen doe ik nog steeds, maar uit gaan ook. Of gewoon een dagje uit. Op een of andere manier komen de mensen als vanzelf op mijn pad.
Nieuwe contacten met hun eigen verhaal, maar ook een gezamelijke intresse. Met de een gezelige avondjes met kletsen, een ander die oik wel zo nu en dan gezamelijk wil eten. Weer een ander die eigenlijk wel een vakantiemaatje wil.
Probeer het uit en sta er voor open. Merk ondertussen dat oude vrienden ook steeds meer weer in mijn leventje passen. Ze missen het nu, terwijl ze er toen niet mee wisten om te gaan.
Kop op, meis!! Je kunt het!!
Knuffel, Ilse

herfstdip??

marianne

Blueswoman

Karineke

Ilse Stremme