Belevenissen na het verlies van mijn moeder

M

26-10-2007 19:46

Hallo lieve mensen
Ik heb sinds kort voor het eerst op prikbord gekeken.
Allerlei verhalen gelezen wat mensen hebben meegemaakt toen zij hun dierbare verloren.
Ik leef met jullie mee.
Het valt mij op dat niemand het heeft over de dingen die ze daarna meemaken, althans ik kwam ze niet tegen.
Ik heb vorig jaar mijn lieverd, mijn moeder verloren in maart.
Ze overleed heel plotseling aan een hartaanval. Ze is 82 jaar geworden. Volop stond ze nog in het leven, deed van alles en nog wat. Het is dan ook een shock voor iedereen die haar kende.
Haar beste vriendin tevens schoonzus en mijn broer waren op die dag jarig toe het gebeurde.
Op het moment dat ze stierf zat ik aan het sterfbed van een goede kennis in een ziekenhuis.
Toen heb ik ook even aan mijn dierbare gedacht, stel je toch voor als je zelf aan zo'n sterfbed zit voor 1 van mijn eigen dierbare……
En dan kom ik thuis en heel voorzichtig wordt mij verteld dat mijn moeder een hartaanval heeft gehad, nee niet dat ze dood was.
Ik zeg, oh God Nee toch !!!! Dat bleef ik maar herhalen.
Dan wil ik snel mijn tas inpakken om zo snel mogelijk naar mijn moeder te gaan want ik woon 45 min van haar vandaan.
Misschien kan ik nog wat voor haar doen ? etc. etc.
Even later gaat de telefoon en hoor dat de kennis waar ik aan bed had gezeten overleden is en hoor ik ook zeggen dat mijn moeder overleden is.
Mijn moeder overleed dus echt op het moment dat ik bij iemand anders aan het sterfbed zit.
Wat er door mij heen ging toen echt werd gezegt dat mijn moeder overleden was is zoveel, niet te beschrijven………………………………
Mijn wereld stond, en staat soms nog, stil !
Wat ongeloofelijk raar is het om dan te zien dat de wereld wel door gaat.
Het is nu 1 jaar en 7 mnd geleden en ik zie alles nog steeds voor mij wat er toen is gebeurd, als een film gaat dat door mijn hoofd, als de dag van gisteren.
Voel het gemis van mijn lieverd elke dag.
Wat had ik…….. haar graag nog meer over mijzelf verteld, of waren we nog maar……….. meer dingen samen gaan doen. Van bepaalde dingen heb ik spijt had haar dat zo graag nog willen vertellen. Hadden we ons contact maar………… veel dieper kunnen laten gaan dan het ging. Maar ik wilde haar beschermen zodat ze zich niet ongerust hoefde te maken om mij. Vroeger is ze een periode in een rusthuis geweest, ik wilde niet diegene zijn die dat weer zou kunnen veroorzaken ( dacht ik ).
Had ik haar maar……………. meer kunnen troosten wat zij nodig bleek te hebben ( bleek in een brief die ik na haar overlijden in mijn handen kreeg )
Een eenzaam gevoel komt er steeds meer naar boven want bijna niemand praat er meer over ook niet binnen onze familie ( die overigens groot is )
O ja ik heb wel degelijk ook mooie herinneringen. ( ik heb geprobeerd zo goed mogelijk wat op te schrijven dat ik nooit meer wil vergeten. )
Ik ben wel iets kwijt geraakt van mijzelf.
Voel mij soms verdwaald.
Af en toe heb ik gedacht het hoeft niet meer voor mij.
Elke dag moet ik er aan werken verder te gaan met mijn leven.
Sinds mijn moeder is overleden heb ik sterk het gevoel dat ze toch nog dichtbij mij is, dat is een gevoel dat ik heb.
Ik kijk graag naar haar foto waarop ze lacht, dat geeft steun.
De lievelingskleur van mijn moeder is ROOD.
Het lied ROOD van Marco Borsato betekent heel veel voor mij.
Ik heb mijn moeder voor het laatst gezien toen we samen uit eten zijn geweest en we dronken WIJN. Pluk de dag want het kan zo ineens de laatste zijn. Hoe waar dat dat voor mij is geworden !
Zo staan er nog meer regels in het lied van Marco die heel toepasselijk zijn.
Ik denk aan haar door de natuur om mij heen als ik daar de kleur rood aantref, zoals bij een roodborst, bonte spechten die zich sinds haar overlijden zich regelmatig laten zien, voor het overlijden zag ik ze NOOIT !?!( het mannetje, vrouwtje en hun jongen die voor mijn ogen gevoerd wordt, zo bijzonder !!! )
De vlinders die zich laten zien. Soms komen ze heel dichtbij.
In het verkeer zie je nummerborden van auto’s, heel vaak staan daar de initialen van mijn ouders op, of van mijn moeder of van mijn vader ( hij is in 1988 overleden, ja aan mijn vader denk ik ook steeds meer weer terug ) of een X met de voorletter van mijn vader of moeder dat staat voor een zoen op afstand als het ware, en de getallen zijn vaak de getallen van mijn moeders of vaders geboortejaar of hun leeftijd, lijkt wel of ze mijn reis mee volgen ?
Ik zie ook regelmatig mijn moeders en vaders naam in de krant, tijdschrift, in boeken die daar op opengeslagen worden, op tv, in het verkeer op vrachtwagens die passeren met hun teksten erop.
En zo kan ik nog veel meer dingen vertellen…………………………………………..
Ik geloof zeker dat er meer tussen Hemel en Aarde is.
Zo denk ik ook steeds meer dat toeval niet bestaat.
Al dit soort dingen was ik mij voorheen totaal niet bewust.
Als ik ooit overlijd hoop ik mijn ouders weer te zien en ze te kunnen omhelzen en zeggen hoeveel ik van ze houd. Wat zou dat GEWELDIG fijn zijn !
Nu komt de drang steeds meer om in de buurt van mijn familie te wonen, werken en daar een vriend te zoeken om een relatie mee op te bouwen.
Ik ben heel benieuwd of er meer mensen zijn die ook bijzondere, wonderlijke dingen hebben meegemaakt ???
Gré

28-10-2007 15:03

Hallo M
zo als je zelf al aangeeft kan er ook door het missen van een geliefd persoon,
in jou plaats je Moeder, een positieve wending aan je leven worden gegeven.
en dat is denk ik ook de bedoeling.
en zeker weten, dat je de overledene toch heel dicht bij je kunt voelen.
koester het, en zeg de dingen die je nog zo graag bij leven had uitgesproken.
maar laat het niet ook de dagelijkse dingen beheersen.
wens je nog heel veel Sterkte!
LiefsGré
M

28-10-2007 16:56

Dank U wel voor Uw reactie.
Ik had bij mijn uitgebreide vorige bericht nog het volgende willen vertellen. Misschien wens ik mij het ook TE GRAAG dat mijn moeder nog bij mij is en ga het dan daarom makkelijk zien in de dingen om mij heen als een soort wondertjes of zoiets ?
Daarom vraag ik mij dus ook af en heb ik de twijfel Of ze werkelijk nog wel, of juist niet, dichtbij mij is ???
Het zogenaamde WENSdenken dus.
Want wat zou ik toch nog heel graag haar dichtbij mij willen houden en zeker niet loslaten.
Loslaten durf ik echt niet, want dan ben ik haar echt kwijt.
Mijn liefde in mijn hart voor haar en ook steeds meer voor mijn vader is erg sterk !
Liefs van M terug
Gré

29-10-2007 13:26

Graag gedaan hoor M,
en tuurlijk kennen wij allemaal dit wensdenken,
daar is ook niets mis mee.
er komt een dag, dat ook jij verwonderd denkt, ik heb vandaag nauwelijks aan Mama gedacht.
eerst voelt het nog als een verraad, naar de overledene toe.
Maar niets is minder waar!
en,als je het even niet meer ziet zitten,schrijf het hier maar lekker van je af
er is altijd wel een lotgenoot die in jou verdriet kan delen.
Liefs Gré
ps, ik ben maar gewoon een.. ( je en jij ) voel mij anders zo oud.
M

29-10-2007 19:32

Hallo Gre
Sorry hoor dat ik het over U heb.
Ik weet niet wie er aan de andere kant van de p.c zit, daarom praat ik eerder met U dan met jij maar ik zal er op letten
Ik ben overigens Maryn en ben een vrouw.
Fijn dat je reageerd.
Het is erg fijn om hier van mij af te kunnen praten.
Groetjes van Maryn
s

03-11-2007 21:43

Hallo M
Ook dit is mij 4 weken geleden overkomen.
Mijn moeder was misselijk, is even gaan liggen, en is overleden aan een hartstiltand, mijn vander heeft nog geprobeerd te reanimeren, maar het is niet geluk.
wat is dit vreselijk moeilijk, en ik kom maar moeilijk mijn dagen door, heb gelukkig een lieve man en kleine kindjes, maar vind het moeilijk om daar mijn aandacht op te richten, maar je moet wel.
Ook ik heb toch wat vreemde dingen meegemaakt een dag na haar dood.
De hele dag heeft geen een telefoon het gedaan in het huis van mijn ouders, geen mobiel, geen vaste telefoon, de mobiel van mijn zwager ging de hele tijd uit en aan, en mijn zus heeft wel 60 x hetzelfde sms berichtje gehad.
Ook bepaalde muziek waarvan ik wist dat ze dat mooi vond heb ik echt heel vaak op de radio gehoord, heb ook de dag van overlijden haar de hele tijd horen zeggen “ rustig blijven gewoon rustig blijven” heel apart allemaal, maar het geeft me wel troost..
nou heel veel sterkte met het verwerken.. we zullen het nodig hebben,
Eva Luna

18-01-2010 14:24

In 2006 is mijn moeder overleden aan een plotselingen hartaanval, na 4 jaar geleden te hebben aan de ziekte epelepsie. Ze was nog zo mooi en zo jong, we hadden wel eens ruzie maar toch hield ik heel veel van haar. Nu ik echt weet hoe het is een leven zonder moeder waar je eerst heel veel van hield en nog herinneringen aan hebt wil ik niets liever dan haar terug.
anke

20-01-2010 14:54

lieve M
met wensdenken is niks mis toch ?
als dat je de steun geeft , die je nodig hebt dan vind ik dat vreselijk mooi.
Ik geloof zelf niet in toeval en dat er meer is tussen hemel en aarde is voor bijna al een feit.
Nu hoort het ook tot ons dagelijks leven . Ik denk dat je het kan plaatsen onder de noemer geloof.
LOSLATEN ! is denk ik wel het aller lastigst .
IK denk dat je mensen tegenkomt , die een stukje in je leven meelopen , een vriend , soms zo maar even iemand ,
die je wel eens wat te vertellen hebben . Niet zomaar dus.
Iemand die ik heb ontmoet vertelde mij wat over loslaten .
Ik weet niet of ik het hier beeldend kan krijgen , maar loslaten kun je op twee manieren.
strek je arm maar eens uit , hou je hand gesloten en de handpalm naar boven . Open langzaam je hand.
dit is een manier van loslaten , het gaat heel langzaam met zachtheid en vooral doe je dat op je eigen tijd.
strek je arm nu eens uit , hou je hand gesloten met je handpalm naar beneden , doe je hand open en zie hoe hard datgenen valt wat je zou willen loslaten ,
loslaten doe je als de grond onder je voeten weer stevig genoeg is en ik denk lieve m
dat je loslaten nooit helemaal doet , die draadjes met je ouders blijven , hoe dan ook.
zij hebben je het leven gegeven !
anke
S

08-02-2010 23:29

Beste M,
je verhaal vond ik heel mooi. Ik herkende er ook dingen in, het moment waarop je verteld wordt, dat je moeder zal sterven. Het is vreselijk, en doet veel pijn van binnen.
Mijn moeder kreeg zeer onverwachts een hersenbloeding, ze was gelukkig nog bij bewustzijn, maar zelfs toen heb ik dingen niet gezegd, die ik zo graag nog had willen zeggen. Je houdt moed en hebt het telkens over:….als je weer thuis bent, dan….
Je sluit het ergste uit.
Tot ze nog een derde bloeding kreeg, in coma kwam. Toen ging ik pas zeggen hoeveel ik van haar hield…
We waren er allemaal bij toen de beademing stopgezet werd. Het was vreselijk, je voelt je schuldig.
Ik kan je verzekeren, dat er meer is tussen leven en dood. God! Hij is almachtig en goed!
Ik ben nooit zo in mijn geloof gesterkt geweest, als op dat moment. Mijn moeder was onder alles zo wonderbaarlijk rustig. Ze was niet bang om te sterven, ze vertrouwde op God.
Ik hoop echt dat ze bij God zal zijn.
God zorgt voor je! Zoals hij voor mij moeder heeft gezorgd! Het enigste wat hij vraagt is dat we in Hem geloven en berouw hebben van onze zonden. Hij heeft zoveel liefde te schenken en Hij is er altijd.
Ik hoop dat je hier troost uit mag putten en Hem kan loven!
Veel sterkte
Vriendelijke groet
anke1967

09-02-2010 10:38

geloof zit in je hart en in je ziel .
daar is nimmer berouw voor nodig!
Goed kan niet zonder kwaad
fout niet zonder goed.
geluk niet zonder ongeluk.
we hebben dat allemaal in ons.
God is alles wat je ziet om je heen .
Dat accepteert alles en iedereen,.

Belevenissen na het verlies van mijn moeder

M

Gré

M

Gré

M

s

Eva Luna

anke

S

anke1967