hoe nu verder ??

  • ronny bindervoet

    Hallo Allemaal,

    Zal me even voorstellen ik ben ronny en sinds 30-7-2006 weduwe ,mijn man is in zijn slaap overleden en er was dus geen afscheid ,ik ben maanden totaal in shock

    geweest niet kunnen eten 16 kg. afgevallen begin februari met een vriendin naar Lanzarote geweest dat heeft me erg goed gedaan en op dit moment lukt het helemaal niet en denk ik hoe nu verder.

    Vandaar dat ik me aangemeld heb op deze site met hopelijk veel lotgenoten.

    Ik hoop dat er veel reacties komen zijn op dit moment zeer welkom.

    Groeten Ronny

  • Janna

    Lieve Ronny,

    Mij is dus precies hetzelfde overkomen half dec.jl.,…tja hoe moet je door…..iedere situatie is voor een ieder individueel natuurlijk. Ieder mens is verschillend etc. etc.

    Mij helpt altijd veel door te schrijven wat ik wat en hoe ik voel. Ben zelfs zo nu en dan aan het dichten geslagen met deze ervaring, vooruit kijken doe ik niet veel en leef gewoon met wat de dag me brengt, vragen kunnen toch niet meer beantwoord worden maar wel de gedachte hoe de persoon in kwestie was en zou willen. Zo blijf ik het maar relativeren op “mijn” manier.

    En als ik dan weer terug kijk naar enkele weken of maanden geleden merk ik….Ja het gaat alweer een stuk beter met me, wat natuurlijk niet het gemis wegneemt of het minder verdrietig maakt. Maar ik heb de levenskracht weer gevonden om me te verwonderen over de vaak zo simpele dingen zoals zonneschijn.

    Wens je veel kracht !!

    Liefs…Janna

  • Gré

    Hallo Ronny,

    ook van mij gecondoleerd met het verlies van je man.

    en heel veel sterkte!

    liefs Gré

  • Sjannie

    Lieve Ronny

    ook van mij gecondoleerd met het verlies van je man.

    en heel veel sterkte!

    Zelf zit ik nu ook in een rouwproces en het is heel moeilijk om zonder je mannetje

    veder te moeten .

    Lieve groeten Sjannie

  • loes

    Hallo Ronny,

    ik weet wat je voelt,mijn man is nu 1 jaar geleden overleden,ik weet me geen raad.

    ik draai op de automatische piloot ondanks alle lieve mensen die ik om me heen heb.

    je staat op doet je dingen,maar je hoopt dat hij zometeen weer binnenkomt.

    afleiding helpt maar voor even.

    misschien mogen we blij zijn dat we een fantastisch huwelijk gehad hebben,en daarom veel verdriet.

    maar dit voelt anders,het is oneerlijk.

    ik ben 55 jaar dus erg jong om weduwe te zijn,hoe is het met jou?

    groeten van Loes